~ Οι Τηγανίτες της Παπαδιάς Ver 2.0 ~ | una cucina

una cucina

Καλωσορίσατε στην κουζίνα μας!!
Εδώ, οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι δοκιμές, οι εικόνες, οι προσδοκίες, ανταμώνουν αρμονικά και μας οδηγούν σε παράδεισο γευστικών ηδονών!
Δείτε και μόνοι σας ;)

food n' eros

~ Οι Τηγανίτες της Παπαδιάς Ver 2.0 ~

19

Η σημερινή ανάρτηση έχει μεγάλη εισαγωγή, γι αυτό όποιος βαριέται να διαβάσει, ας το δηλώσει από τώρα κι ας μπει αμέσως στο «ψητό» (εδώ … στο τηγανιτό!!)
Είχα ξεκινήσει τον περασμένο μήνα να κάνω ένα αφιέρωμα στη ζύμη και τα προϊόντα της. Με τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσα, πήγε λίγο πίσω το project (sic!!) αλλά νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή, να το ξαναπιάσω από εκεί που το άφησα.
Στο χωριό μου, τα Κουμέικα της Σάμου, ο κόσμος παλιότερα ασχολιόταν κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη θάλασσα. Τα επαγγέλματα αυτά, απαιτούσαν πολύωρη και μακρόχρονη απουσία από το σπίτι. Στις διατροφικές τους καθημερινές ανάγκες και συνήθειες, το ζυμάρι σε όλες του τις μορφές έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Τεράστια καρβέλια, σκάφες παξιμάδια, πίτες κυρίως με χορταρικά ή κολοκύθα, αλλά και … τηγανίτες!!
Από το ζυμάρι που έφτιαχναν το ψωμί, ένα μέρος του, έπαιρνε το δρόμο για τον πλάστη και το τηγάνι. Οι τηγανίτες ή «ντγανίτις» (από το τηγάνι -> ντγανν) στρογγυλές και μεγάλες, με λίγο τριμμένο τουλουμοτύρι, μυζήθρα ή ντόπιο στραγγιστό έδιναν λύση στην πείνα και την κούραση της ημέρας μακριά από το σπίτι.



Μια ιστορία που έχει μείνει από παλιά και έχει να κάνει με το πλήθος και το μέγεθος της τηγανίτας, είναι η παρακάτω :
Κάποια γυναίκα στο χωριό, είχε πάρει για εργάτη στα χτήματά της τον Τραπάνα, ένα γεροδεμένο, μεγαλόσωμο άνδρα. Το φαγητό της ημέρας ήταν βέβαια οι τηγανίτες. 
Όταν επέστρεψαν αργά το απόγευμα στο χωριό, βγήκε η γυναίκα στη γειτονιά κι έβγαλε «βρώμα»: «Μαρέ, δε θα του πστέψτει, ου Τραπάνας σήμιρα στου χουράφ, έφαϊ 40 ντγανίτις». (Όποιος θέλει μετάφραση να μου πει)
Το βράδυ όταν πήγε ο Τραπάνας στο καφενείο, όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω του. Είχε μαθευτεί το νέο. Κάθεται τότε στην καρέκλα του, παραγγέλνει στον καφετζή μια σούμα και βγάζει από την τσέπη του σακακιού του μια μικρή τηγανίτα από τις μεσημεριανές, με διάμετρο 5-6 εκατοστά!! 

«Ιδού κι του δείγμα» τους λέει κι έγινε απίστευτος χαμός από τα γέλια!! Τις είχε κάνει πολύ μικρές για να φτουρήσουν η πονηρή! Πού να τολμήσει να ξαναμιλήσει η κυρά!!!


Στους καιρούς που ακολούθησαν περιορίστηκε λίγο ο ρόλος τους ,αφού οι νοικοκυρές λιγόστεψαν τα ζυμώματα, αλλά ποτέ δεν έχασαν τη θέση τους στο τραπέζι, αφού πάντα υπήρχαν και υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές τους (like me)!!!
Είχα βάλει παλιότερα μια ανάρτηση στο Μπάλο και το Greekmasa, με τίτλο «Τηγανίτες της παπαδιάς», τηγανίτες δηλαδή, που έφτιαχνε και φτιάχνει η μάνα μου, με συνταγή της γειτόνισσας της, της παπαδιάς. Αυτή τη συνταγή δοκίμασα και πρόσφατα, ελαφρά τροποποιημένη!
Προκαταβολικά δηλώνω ότι η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο φίλο μου το Γιάννη που γνωρίζω ότι τις λατρεύει, με την ευχή να βρει κάποτε τη γεύση που του άφηναν οι τηγανίτες της γιαγιάς του!


Σας κούρασα;; Βουρ για ντγανίτις !!!


ΥΛΙΚΑ
½ κιλό ΑΛΕΥΡΙ (έβαλα μισό-μισό ντόπιο (σαμιώτικο) από το μύλο, με αλεύρι γοχ)
1 κτγ baking powder
1 κ.τ.σ. βούτυρο
1 κτσ extra virgin ελαιόλαδο ΕΛΙΑ ΜΑΡΚΟΥ
1 κ.τ.σ. σούμα (ρακή)
1 ΑΥΓΟ
1 κοφτό κ.τ.γ. ΑΛΑΤΙ
ΣΟΔΑ στη μύτη του κουταλιού
1 κ.τ.γ. μέλι
100 ml ΓΑΛΑ
νεράκι

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Έβαλα σε μια λεκάνη το αλεύρι κοσκινισμένο με το baking powder . Έκοψα σε κομματάκια το παγωμένο βούτυρο το έριξα στη λεκάνη με το αλεύρι και τα έτριψα με τα δάχτυλα. Πρόσθεσα τα υπόλοιπα 6 υλικά στη σειρά (ελαιόλαδο, σούμα, αυγό, αλάτι, σόδα, μέλι) και συνέχισα ανακατεύοντας το μείγμα με το χέρι.
Πρόσθεσα σταδιακά το ΓΑΛΑ και στη συνέχεια το ΝΕΡΟ. 
Η ζύμη έγινε εύπλαστη, χωρίς να κολλάει.
Τη σκέπασα με μια πετσέτα και την άφησα στην άκρη για 20 λεπτά.
Στη συνέχεια τη χώρισα σε 4 μέρη.
Πήρα ένα από αυτά, το έπλασα μπαστούνι και το χώρισα σε 10 κομμάτια.
Τα αλεύρωσα ελαφρά με ΝΙΣΕΣΤΕ και τα έπλασα σε στρογγυλές πιτούλες.

Τις σκέπασα με πετσέτες για να μη ξεραθούν.
Όταν τελείωσα με όλο το ζυμάρι, έβαλα ελαιόλαδο στο τηγάνι και το άφησα να κάψει.
Χαμήλωσα στο μάτι στο 5 - 6 (κλίμακα 0-9) και τις τηγάνισα μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.
Τις άπλωσα σε δίσκο πάνω σε απορροφητικό χαρτί.

Έτριψα στη συνέχεια ξερή μυζήθρα Κρήτης και γραβιέρα Παραμυθιάς, για να έχουμε επιλογές στη γεύση.

Τις φόρτωσα τυρί και ντοματίνια πεντανόστιμα που βρίσκω στη Λαϊκή του Σαββάτου, γέμισα την καράφα με ένα εξαιρετικό Ροδίτη που ανακάλυψα πρόσφατα στη γειτονιά μου και έδωσα τα ρέστα μου!!!!


Α!! ξέχασα να αναφέρω ότι έστειλα και μερικές τηγανίτες (σε φωτογραφίες) «δώρο» στο Γιάννη, να τις μυρίσει.
Τις αληθινές θα τις φτιάξουμε παρέα το καλοκαίρι στο χωριό!!


"Ιδού και το δείγμα"!! :))

19 σχόλια : Leave Your Comments

  1. Ένα έχω να δηλώσω ...... ντροπή σου, να μας τις ΄΄΄πετάς΄΄ έτσι μες στην μούρη, μεσημεριάτικο που πεινάω!!!! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
    μιλάμε μου΄ρχεται να δαγκώσω την οθόνη!
    Τέλειες ... τέλειες ..... τέλειες!!!!!!
    Θέλωωωωωωωωω σνιψ κλαψ κλουψ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν αντέχου άλλου, μτρέχνι τα σαλιαμ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τσ τγανίτες ιμένα η μάναμ τσ έφτιαχν τ΄Χριστού!!!
    Πολύ μου άρεσε η περιγραφή σου άντε να θυμηθούμε και τα πάτρια ο καθένας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Α! Α!! θα σε μαλώσω!!! γιατί καλέ δεν μου έστειλες μήνυμα να έρθω απο εκεί να σας κάνω παρεϊτσα? έτσι για να μην είσαστε μόνοι σας δηλαδή !!! μην φανταστείτε δηλαδή ότι τις λατρεύω !!!
    απο τον Πειραιά μέχρι την Καλλιθέα τι είναι? τίποτα !!!

    Σίγα μην δεν διάβαζα όλα το κείμενο !! εκεί είναι όλη η γλύκα !

    η γιαγιούλα μου τα έλεγε πιτάρια και μας τα έφτιαχνε πολύ συχνά εμένα και του αδελφού μου όταν ήμασταν μικρά, τα λατρεύαμε και τα λατρεύουμε. Ευτυχώς μπορεί ακόμη η μανούλα μου και μας τα φτιάχνει όταν είμαστε όλοι μαζί !!!

    σ'ευχαριστώ πολύ για το κέρασμα και για τις αναμνήσεις που μου ξύπνησες !!! σε φιλώ πολύ πολύ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ντγανίτις τέλειες!!!
    Και τι μου θύμησες με τον τρόπο που τα ΄γραπσις!!
    Μπράβο!
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιώργο καλησπέρα, από τις φωτο καταλαβένεις οτι και η ζύμη πέτυχε, αλλά και το τηγάνισμα ήταν αυτό που έπρεπε, τρέμουν τα πόδια μου από την λυγούρα. Προς ο λοταχός για την κυρά Μαρία (μητέρα) για τγανίτις με ανθότυρο Σάμου η ντόπια μυζίθρα από τσοπάνη. Καλό απόγευμα και καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε μου θύμησες τον πατέρα μου.Ήταν απο τημ Ίμβρο και θυμώτανε τις τηγανίτες ( λαλαγκίτες τις έλεγε) που του έφτιαχνε η μητέρα του. η μαμά μου με τη δουλειά της δεν του έφταιξε ποτέ και πάντα το έλεγε.Τώρα μεγάλη πια τις θυμήθηκα στη ανάρτηση σου αυτή και λυπάμαι που δεν ήμουν τότε αρκετά ικανή για να του τις φτιάξω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παραδίνομαι αφεντικό,σηκώνω τα χέρια
    ψηλά.
    Και ντγανίτς και αφιέρωση εγώ τώρα
    πως να ανταποδώσω?
    Η μάλλον κάνε λίγο υπομονή και θα
    φας αχινιούς απ΄την Αγία Πελαγία
    πιασμένους και καθαρισμένους απ'
    τα χεράκια μου.
    Αν βρεθεί κι ο Βenikos κοντά,ας
    έρθει για κανένα μεζέ.
    Οι υπόλοιποι ζηλευετε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λοιπόν κατά καιρούς θυμάμαι και εγώ τις τηγανίτες τις μαμά μου, η οποία βέβαια μας τις έφτιαχνε με φέτα. Και πολλές φορές όταν έκοβε ένα κομμάτι ζυμάρι το άνοιγε λίγο και έβαζε την φέτα μέσα και τα άνοιγε μαζί. Μετά που τις τηγάνιζε δεν έβαζε τίποτα φυσικά γιατί ήδη υπήρχε η φέτα μέσα. Άλλος τρόπος ήταν σε σχήμα καλτσουνιού. Πάλι με γέμιση φέτας. Αυτό ήτανε το πρωινό μου σχεδόν κάθε μέρα, καθότι αλλεργική στο γάλα και δεν μπορούσα να το πιω, μου έφτιαχνε τέτοιες τηγανίτες, πρωί πρωί πριν πάω σχολείο.
    Πάντως και έτσι όπως τις φτιάχνατε εσείς θα είναι εξίσου τέλειες.
    Μάλλον σε ζάλισα λίγο, αλλά εσύ φταις που μας τα θυμίζεις!!!!χαχα
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τώνια είπε
    καλησπέρα Γιώργο, γειά στα χέρια σου. μοσχομύρισε το γραφείο και ήταν και δύσκολη ώρα. Αφού έφτειαξες το snack, θα μου επιτρέψεις να βάλω εγώ το επιδόρπιο???Γλυκό τριαντάφυλλο. ακολουθεί η συνταγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τη διάβασα κι εγώ όλη την ανάρτηση!!Κα μου άνοιξες την όρεξη για τέτοιες τηγανίτες αλλά είναι αργά οπότε ευτυχώς δε θα μπω στον πειρασμό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Με γιαγια απο τους Σουρηδες και παππου απο το Καρλοβασι, φανταζεσαι ποσες ντγανιτις εχω φαει,οχι μονο με τουλουμοτυρι αλλα με κανελοζαχαρη,μελι ή πετιμεζι.Ευτυχως η μαμα μου οταν τις νοσταλγει μας φτιαχνει ακομα.Ειναι απαιχτες παντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ ωραία όλη η ανάρτηση. Όσο για τις τηγανίτες τι να πω; Τόση ώρα τώρα ξερογλείφομαι:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ντγανίτις ε?? τις φτιάχνουμε συχνά στο νησάκι μας. Ειδικά τώρα το καλοκαιράκι που καθόμαστε όλοι στην αυλή τα βραδάκια. Ειδικά με τριμμένο δερματοτύρι!!! θαύμα!!! Πολλά φιλιά συμπατριώτη:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θελω ντγανίτα και γουστάρω ιστορία :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Asteri
    @Benikos place
    @Ξανθή
    @Maria B.
    @eva
    @nik pit
    @αχτίδα
    @Ανώνυμος
    @Λίνα
    @Τώνια
    @Athina
    @Δημιουργία
    @big mama
    @elen
    @kiki
    Ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά που δεν έχω το χρόνο να απαντήσω στον καθένα σας ξεχωριστά :(
    Ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση και τον ενθουσιασμό!!
    Ευχαριστώ που μπήκατε στη διαδικασία να διαβάσετε τα ... "όταν θυμάται, χαίρεται!!!", της ψυχής μου :)
    Αλήθεια με συγκινήσατε...
    Να είστε όλοι σας καλά!!!!!!!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θα ήθελα να μου μεταδώσετε τα φώτα σας σχετικά με μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια ως προς την παρασκευή τους. Έχω δοκιμάσει δύο φορές να φτιάξω, αλλα κάτι δεν κάνω καλά και οι τηγανίτες μου αν και θα έπρεπε να μπορούν να διπλώσουν, όταν το δοκιμάζω κόβονται/σπάζουν. Μήπως έχετε κάποια ιδέα για το τι μπορεί να φταίει? Σας ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι ιδιαίτερα, όταν επανέρχομαι σε παλιές αναρτήσεις!!!! Λοιπόν μίλησα με τη μάνα μου στη Σάμο και μου έδωσε και μια άλλη εκδοχή της συνταγής χωρίς αυγό (1 κιλό αλεύρι, 1/3 πλάκας βιτάμ, 4-5 κτΣ ελαιόλαδο, 1 κτγ αλάτι, 1/2 κτγ σόδα διαλυμένη σε χυμό λεμονιού, 2 κτγ μπέικιν, 1 κτγ μέλι διαλυμένο σε λίγο νερό, 1/2 κουτί εβαπορέ κι άλλο τόσο χλιαρό νερό). Μπορείς να τη δοκιμάσεις και να μου πεις. Το "κόλπο" πάντως για να είναι μαλακές και να διπλώνουν χωρίς να σπάνε, είναι: μετά το τηγάνισμα, τις τοποθετείς σε μια βαθιά κατσαρόλα που στον πάτο της έχει στρωμένο χαρτί κουζίνας, από πάνω τις σκεπάζεις με μια καθαρή πετσέτα κι από πάνω βάζεις το καπάκι!!! Περιμένω εντυπώσεις έτσι κι αλλιώς κι ένα όνομα αν γίνεται :) Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα σας κύριε Βαρβάκη. Σας ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκριση. Η δική μου ήταν κάπως καθυστερημένη καθώς μόλις χθες έκανα τη νέα μου απόπειρα, η οποία στέφθηκε με επιτυχία 🎆🎉 Να ξεκινήσω από το ότι ονομάζομαι Βασιλική 😉και μένω στη Σάμο, μέχρι πρότινος μου άρεσε να "χλαπακιάζω" μόνο αυτό το υπέροχο έδεσμα και τον τελευταίο χρόνο που άρχισα να "νοικοκυρεύομαι" μου γεννήθηκε και η επιθυμία να τις φτιάξω μόνη μου χωρίς να τα έχω καταφέρει μέχρι τώρα. Τέλος πάντων, επειδή πλατείασα αρκετά θα έλεγα, τελικά δούλεψα λίγο παραπάνω τη ζύμη μου με λίγο ακόμη νεράκι και την άφησα και περισσότερη ώρα να φουσκώσει. Αυτό φάνηκε και στο άνοιγμα της ζύμης, αφού οι τηγανιτούλες είχαν μία ελαστικότητα και παρουσίαζαν την ώρα που τις άνοιγα με τον πλάστη μια τάση να θέλουν να "μαζέψουν". Επίσης για να μπορούν να έχουν στρογγυλό σχήμα με συμβούλεψαν να τις κάνω "σαλιγκαράκια" και μετά να τις ανοίγω με τον πλάστη. Φυσικά και το "κόλπο" σας θα το τηρήσω γιατί αν δεν τις σκεπάζω θα ξεραίνονται με τον αέρα και θα χάνουν την ελαστικότητά τους, εμένα όμως καθότι δεν ήταν η ζύμη μου όπως θα έπρεπε αυτό γινόταν από την αρχή που τις έβγαζα από το τηγάνι. Τέλος, όπως είχατε γράψει και εσείς πρέπει το λάδι στο τηγάνι να έχει κάψει (το τηγάνι θα έχει αρχίσει να βγάζει ατμούς) και να τις αφήνουμε πολύ λίγο να τηγανιστούν, ίσα να φουσκώσουν και ένα-δυο γρήγορα γυρίσματα να πάρουν χρωματάκι. Αυτά από μένα. Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον σας. Καλές αναρτήσεις εύχομαι!!!

      Διαγραφή

Δοκίμασαν και είπαν