Η κιμαδόπιτα του Δημήτρη

Η σημερινή ανάρτηση, είναι αφιερωμένη εξαιρετικά, στο Δημήτρη και στην Αχτίδα του! Έτσι σαν δώρο για τη χθεσινή του γιορτή, με τις ευχές μου για Υγεία και ευτυχία στη ζωή τους!
Είχαν φτιάξει μαζί, ένα πολύ ιδιαίτερο και «νόστιμο» blog, πλουμισμένο από τις στιγμές που μοιράζονται σε ένα αγαπημένο χώρο του σπιτιού τους. Την κουζίνα τους.
«Οι δυο μας στην...κουζίνα»!
Ο χώρος που φιλοξένησε πολλές προσωπικές τους δημιουργίες, κάποια στιγμή έκλεισε (ελπίζω και εύχομαι, προσωρινά).
Μια μέρα πριν κλείσει, πέρασα και «έκλεψα» μια συνταγή για κιμαδόπιτα.
Την κιμαδόπιτα του Δημήτρη.
Την έφτιαξα λίγες μέρες αργότερα.
Σήμερα εδώ, την παρουσιάζω ξανά στην αυθεντική της έκδοση σε ότι αφορά τα λόγια, αλλά με τις δικές μου φωτογραφίες.
Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για ένα συστατικό που έμαθα ότι βάζει στη ζύμη για το φύλλο. Λεμόνι!! (το είδα αργότερα και σε μια συνταγή της γαστεροπλήξ)
Μέχρι τότε για το ζυμάρι είχα χρησιμοποιήσει όλα τα διαφανή αλκοολούχα (τσίπουρο, βότκα κλπ) ή ξύδι.
Η μέθοδος επίσης με το λιωμένο βούτυρο και τα πιάτα με τα φύλλα στο ψυγείο! (Διαβάστε παρακάτω)
Το αποτέλεσμα με τη συνταγή του, ήταν καταπληκτικό!!
Χρόνια σου πολλά Δημήτρη!!


Κιμαδόπιτα

Για το ζυμάρι :
1 κιλό αλεύρι ,
νερό χλιαρό,
λίγο λεμόνι,
αλάτι

Για τη γέμιση:
3/4 πάνω κάτω κιμά μοσχαρίσιο και χοιρινό ανακατεμένο,
4 μεγάλα κρεμμύδια,
λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό,
ένα κύβο λαχανικών
και λίγα πράσα ψιλοκομμένα αν έχετε.

Κάνω το ζυμάρι , το αφήνω να ξεκουραστεί, το πλάθω σε μπαλίτσες μικρές που τις ανοίγω μικρά φυλλαράκια όσο ένα πιάτο. Τα βάζω ανά 4 βουτυρώνοντας ενδιάμεσα με φρέσκο βούτυρο. Βάζω τα δυο πιάτα στο ψυγείο για 30΄να ξεκουραστούν και φτιάχνω την γέμιση.

Τα τσιγαρίζω όλα τα υλικά μαζί , βάζω και λίγο νεράκι για να γίνει η γέμιση μαλακιά και την αφήνω να κρυώσει.


Ανοίγω τα δυο φύλλα ένα κάτω , γέμιση και ένα πάνω. Βάζω γέμιση και στην άκρη του φύλλου που γυρίζω για να γίνει εκείνο το χοντρό στο πλάι.
Την ψήνω στους 200 βαθμούς για 3/4 της ώρας και άλλο ένα τέταρτο στους 180 β.
Κοιτώ να ροδίσει , σβήνω το φούρνο και την αφήνω μέσα για μισή και περισσότερο ώρα.

Περιττό να σας πω τι έγινε, "επί τη εμφανίσει" !!


Ανοίξαμε και το κόκκινο του Θοδωρή (ποικιλία «Αυγουστάτης») , όπως τότε με το αγριογούρουνο και ήπιαμε στην υγειά της Αχτίδας και του Δημήτρη!