Παραδοσιακά Σαμιώτικα παξιμάδια

Η μητέρα μου σε νεαρή ηλικία, έφυγε από το χωριό και ήρθε στην Αθήνα για να μάθει ράψιμο. Έπιασε δουλειά σε έναν ονομαστό οίκο ραπτικής (της κυρίας Έλλης) στο Κολωνάκι, με πελατεία από το high society της πρωτεύουσας. Έγινε σπουδαία μοδίστρα!!

Ο σύζυγος της κυρίας Έλλης ήταν γνωστός ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας.
Όταν μετά από λίγα χρόνια επέστρεψε η μητέρα μου στο νησί, παντρεύτηκε και άνοιξε το δικό της ραφτάδικο. Εκεί έμαθαν ράψιμο και όλα τα κορίτσια του χωριού. Κάποιο καλοκαίρι ήρθαν και η κυρία Έλλη με τον άντρα της για διακοπές στο Μπάλο. Στην παραλία τότε βέβαια δεν υπήρχαν υποδομές για σίτιση και εστίαση. Υπήρχαν πολλές αποθήκες που χρησίμευσαν κάποια εποχή για το εμπόριο των κρεμμυδιών του λαδιού και των κάρβουνων της περιοχής και οι οποίες με ένα άσπρισμα, 5-6 ράντσα, 1 πετρογκάζ και 1 φανάρι μετατρέπονταν σε παραθεριστικές κατοικίες. Εκεί έμειναν λοιπόν κι αυτοί και το κατά-ευχαριστήθηκαν!!
Εντυπωσιάστηκαν από τον πλούτο της θάλασσας σε ψάρια όστρακα χταπόδια αχινούς! Χόρτασαν με γεμιστούς κολοκυθοανθούς φασολάκια και μπάμιες απ τα περβόλια. Γοητεύτηκαν από τα σύκα και τα σταφύλια από τα «Αλώνια». Ενθουσιάστηκαν με το ζυμωτό ψωμί, τις τηγανίτες και τα ντόπια παξιμάδια!!!
Σεπτέμβρη μήνα έφτασε και το τηλεγράφημα στο σπίτι : «ΠΕΙΝΑΜΕ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΞΙΜΑΔΙΑ ΕΛΛΗ – ΝΟΤΗΣ»
Η εκπληκτική τους γεύση δεν άφησε ποτέ, κανέναν ασυγκίνητο!!! Τότε βέβαια, έκρυβε μέσα της όλο τον κόπο, τη δυσκολία παραγωγής των πρώτων υλών, αλλά και την αγνότητά τους: Να οργώσεις, να σπείρεις, να θερίσεις, να αλωνίσεις, να αλέσεις, να κοσκινίσεις, να ζυμώσεις, να φουρνίσεις, να παξιμαδιάσεις. Ο φούρνος της Καλμούκαινας, άναβε κάθε μέρα! Μοσχομύριζε όλη η γειτονιά.

Ακόμα και σήμερα όμως που οι πρώτες ύλες κρύβουν μέσα τους τον κόπο άλλων και η αγνότητά τους κάποιες φορές αμφισβητείται, τα σαμιώτικα παξιμάδια συνεχίζουν να συναρπάζουν!!!
Η συνταγή που ακολουθεί είναι της μητέρας μου. Έβαλα όμως κι εγώ λίγο το χεράκι μου : οι φωτό είναι δικές μου :))) (gvarvakis)

ΥΛΙΚΑ
(Οι αναλογίες είναι για μεγάλη ποσότητα, σαν κι αυτές που παραλαμβάνω με δέμα. Μπορείτε να δοκιμάσετε, αυξομειώνοντας τις ποσότητες αναλογικά).
2 κιλά αλεύρι σταρένιο και λευκό (αναλογία : μισό - μισό ή ¾ - ¼)
2 ποτήρια εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
4 φακελάκια μαγιά
1 ποτήρι ζάχαρη
1 χαρτάκι baking powder
1 κτσ. σόδα μαγειρική
½ ποτήρι νερού χυμό λεμόνι ή πορτοκάλι
1 κτγ. ζάχαρη
½ κτγ. Αλάτι


ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Σ ένα μπολ αναμιγνύουμε τη μαγιά με το 1 κτγ. ζάχαρη και ½ κτγ. αλάτι. Ρίχνουμε και νεράκι χλιαρό (40ºC περίπου) και τα διαλύουμε. Περιμένουμε περίπου 5 – 10 λεπτά μέχρι να αρχίσει η ζύμωση και να φουσκώσουν.
Κοσκινίζουμε το αλεύρι και ρίχνουμε το ελαιόλαδο.
Ανακατεύουμε και τρίβουμε μέχρι να απορροφηθεί το λάδι και να μη μείνουν κομπαλάκια μέσα στη ζύμη.
Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά (τη σόδα διαλυμένη στο χυμό) και ζυμώνουμε.
Όταν ετοιμαστεί η ζύμη, πλάθουμε μακρόστενα και λεπτά φραντζολάκια, που τα χαράζουμε σε φέτες, χωρίς να τα χωρίσουμε.
Τα αφήνουμε τουλάχιστον 1-2 ώρες μέχρι να φουσκώσουν.
Τα φουρνίζουμε στους 200º C για 45΄περίπου να ψηθούν.
Όταν κρυώσουν τα κόβουμε, τα χωρίζουμε και τα απλώνουμε σε ταψιά.
Τα φουρνίζουμε ξανά στους 150º C (στον αέρα) μέχρι να ξεραθούν και να ροδίσουν (όχι να ΜΑΥΡΙΣΟΥΝ)

Συνδυάζονται περίφημα με γλυκές και αλμυρές γεύσεις ή τρώγονται σκέτα!
Δοκιμάστε τα με ελιές χαμάδες και σούμα…………….!!!!!!!!!!!!!!!
Τη συνταγή την είχα δημοσιεύσει στο Μπάλο και στο Greek Masa πριν από 3 χρόνια και όταν πριν από λίγες μέρες παρέλαβα το δέμα, θεώρησα ότι ήταν πια καιρός να μπει και στην κουζίνα μου!!
Δεν τρώω μόνο από τα έτοιμα της μαμάς! 1-2 φορές τα έχω φτιάξει κι εγώ!!!!!!!!