Γιορτινοί Κατάδες Σάμου, της κας Ξένης

Κατάδες : ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΓΛΥΚΟ ΣΑΜΟΥ

Πιτσιρικάς είχα «θέμα» με το συγκεκριμένο γλυκό…!
1ον δεν το έφτιαχνε η μάνα μου!! Στο σπίτι είχαμε πάντα μακαρόνες, μπακλαβά, κανταΐφι, «παπουτσάκια» και κουραμπιέδες Ν. Καρβάλης στο άσπρο σκληρό κουτί. Κατάδες ούτε για δείγμα! Δεν μου ήταν λοιπόν οικεία η γεύση. Αλλά δεν είχα «θέμα» από την "άγνωστη" γεύση. 
Η παρασκευή του συγκεκριμένου γλυκίσματος απαιτεί αρκετό «βούτυρο». Πήγαιναν οι γυναίκες στο μπακάλη και όταν ζητούσαν «βούτυρο», αυτός άνοιγε ένα μεγάλο ντενεκέ, έχωνε μέσα μια μεγάλη ξύλινη κουτάλα κι άφηνε πάνω σε μια λαδόκολλα ένα λιπαρό πράγμα άγνωστης προέλευσης. Αυτό είχε μεγάλη επίπτωση στη συνολική γεύση του γλυκού. Αν τύχαινε και είχαν ταγκίσει λίγο και τα καρύδια, ερχόταν κι έδενε το πράγμα «μια χαρά»!!
Αλλά ούτε αυτό ήταν η πραγματική αιτία που τους είχα πάρει με στραβό μάτι… Αλλού ήταν το πρόβλημα : Βγαίναμε στους δρόμους του χωριού μόλις σουρούπωνε τις παραμονές των Γιορτών να πούμε τα «Κάλαντρα» για το χαρτζιλίκι κι όταν πηγαίναμε σε καμιά γιαγιά, αφού μας έβαζε να τα πούμε όλα, στο τέλος αντί για το «προϋπολογισμένο» δίφραγκο, μας έδινε … κατάδες!!!! Πολύ θέλει να τους αντιπαθήσει κανείς ;))
Το 2008, παίρνοντας αφορμή από μια έκδοση, τοπικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ, με παραδοσιακά φαγητά και γλυκά της Σάμου, έβαλα λίγο πριν κλείσω χρόνο στο Μπάλο μου, την ανάρτηση με τους Κατάδες της γιαγιάς Σταματούλας (είδατε που σας έλεγα, οι γιαγιάδες τους φτιάχνανε πάντα!!). 
Τον περασμένο μήνα έφτιαξα μισή δόση για να τους ξαναθυμηθώ!! Πήγα και μερικά κομμάτια στη δουλειά και τα σχόλια ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Η maria mas. ας πούμε ενθουσιάστηκε (αυτή βέβαια είναι στο κόλπο)!! Ο φίλος μου ο Πολ. τον «κατέβασε» με αρκετή νοσταλγία (τυχαίνει πατριώτης μου) παρόλο που πάντα προτιμούσε,απ ότι μου είπε, τα σιροπιαστά των Χριστουγέννων και στο τέλος αποφάνθηκε : «Πολύ καλός, αλλά η κυρία Ξένη (η μαμά του) τους κάνει καλύτερους!!»
«Συνταγή έχουμε ;» του είπα!!
«Αμέσως!!», αποκρίθηκε. Σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου και σε λίγη ώρα είχαμε τη συνταγή χειρόγραφη.

Την έφτιαξα πάλι δοκιμαστικά σε μικρότερη δόση και τελικά, είχε μεγάλο δίκιο : Η κυρία Ξένη τους κάνει καλύτερους !!!!


Τα υλικά της συνταγής αναφέρονται όπως ακριβώς ήταν στο χειρόγραφο.

ΥΛΙΚΑ
για τη ζύμη
1 ποτήρι ελαιόλαδο
1 ½ ποτήρι «βούτυρο» (Μινερβίνη σε άσπρο κουτί με 5% βούτυρο γάλακτος)
1 ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι κατασταλαχτή (4 κουταλιές στάχτη – βράσιμο – καλό σούρωμα)
1 κτγ σόδα διαλυμένη σε χυμό 1 λεμονιού
2 κτγ μπέικιν
Ξύσμα από 1 λεμόνι
1 ½ κιλό αλεύρι Αλατίνη μπλε
για τη γέμιση
Καρύδια αλεσμένα
Μέλι αραιωμένο με λίγο νερό
1 κτΣ αλεύρι
1 κτΣ ελαιόλαδο
Κανέλα – Γαρύφαλλο – Μοσχοκάρυδο

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ

Χτυπάμε καλά το «βούτυρο», το λάδι, και τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψει και να ασπρίσει το μείγμα.
Προσθέτουμε τη σόδα διαλυμένη στο λεμόνι και το ξύσμα λεμονιού. Χαμηλώνουμε την ταχύτητα και προσθέτουμε το αλεύρι.Η ζύμη μας πρέπει να είναι τρυφερή αλλά να μη κολλάει στα χέρια.
Ανοίγουμε μέτριο φύλλο και με ένα στρογγυλό κουπ πατ κόβουμε τη ζύμη και φτιάχνουμε πιττάκια. Βάζουμε μια κουταλιά από τη γέμιση και τα κλείνουμε σαν τυροπιττάκια, δημιουργώντας κάτι σαν μισοφέγγαρο ή τελικό «ς».
Ψήνουμε τους κατάδες στους 180οC για 20΄. Ίσα ίσα μέχρι να πάρουν χρώμα δηλαδή.

Αφού κρυώσουν εντελώς, τους πασπαλίζουμε με την άχνη.
Συνοδεύουν υπέροχα μια αχνιστή κούπα καφέ, αλλά τρώγονται και σκέτοι, αφού δεν είναι καθόλου λιγωτικοί!!