Γκιοζλεμέ - Gözleme

Gözleme είναι μια πολύ γευστική παραδοσιακή τουρκική χειροποίητη πίτα. Το ζυμάρι ανοίγεται σε πολύ λεπτό φύλλο, γεμίζεται με διάφορα απλά υλικά και ψήνεται (παραδοσιακά), πάνω σε SAC. 
SAJ ή SAC, είναι ένα θολωτό μεταλικό σκεύος, που χρησιμοποιείται για να ψήνουν ψωμί. Τοποθετείται πάνω στη φωτιά, και η ζύμη ψήνεται πάνω σ’ αυτό.

Το όνομα προέρχεται από την τουρκική λέξη Goz που σημαίνει μάτι. Αυτό εξηγείται από το γεγονός, ότι κατά τη διάρκεια του ψησίματος, η ζύμη πετάει «μάτια» (φουσκάλες) ξεροψημένα.
Ανάλογα με τη γέμιση ο Gözleme μπορεί να είναι:
ispanakli = με σπανάκι
karisik = ανάμεικτος με «απ’ όλα»
kasar peynirli = με κασέρι ή άλλο τυρί κίτρινο από γάλα αγελαδινό
katmer = σκέτο
kiymali = με αρνίσιο κιμά
patatesli = με πουρέ πατάτας
peynirli = με τυρί φέτα
«Ακούστε» και την άποψη του Αγγελή:
"Είναι η διαδικασία του ψησίματος στην καυτή μεταλλική πλάκα, που ξεροψήνει τη λεπτή ζύμη και λιώνει τη γέμιση (τυρί, σπανάκι, πατάτα, κιμά ή μια μίξη των παραπάνω), που χαρίζει στην Τουρκική κουζίνα ένα από τα πιο νόστιμα μαμαδίστικα σνακ της.
Αν και η συνταγή του, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη και τα υλικά επίσης μετρημένα και γνώριμα, τον καλό γκιοζλεμέ δεν τον συναντάς και πολύ συχνά. Συνήθως σου προσφέρουν μια version σαν άνοστη κρέπα με αδιάφορη γέμιση.
Αν βέβαια η τύχη, σας φέρει σε κάποια υπαίθρια εκδήλωση, ή σε καμιά γιορτή σε κανά πάρκο, αρχίστε να ψάχνετε για τις μαγείρισσες με τα μακριά φουστάνια και τα τσεμπέρια, που καθισμένες ανακούρκουδα μπροστά σε μια στρογγυλή πλάκα, θα ψήνουν γκιοζλεμέδες.
Βέβαια, για να μην σας αφήσω στην τύχη σας, ένα μέρος όπου εγγυημένα θα μπορέσετε να φάτε καλοψημένους γκιοζλεμέδες με λαχταριστή γέμιση, είναι στη Hala. Ένα παραδοσιακό εστιατόριο στην καρδιά του Ταξίμ, με παραφορτωμένη βέβαια φολκλορική ατμόσφαιρα (ωστόσο το προτιμούν και πολλοί Τούρκοι), όπου σε μια γωνιά κάθεται καταγής μια μπιρμπιλομάτα τροφαντή Τουρκάλα, που όλο σκέρτσο και καμάρι πλάθει το ζυμάρι και φουρνίζει λόφους από γκιοζλεμέδες!"

Στην Ελληνική τους εκδοχή τώρα, τους συναντάμε σαν Γκιουζλεμέδες κυρίως στα νησιά του Β.Α. Αιγαίου, που είναι όμως τελείως διαφορετική η προσέγγιση και το τελικό αποτέλεσμα.
Στο Γαστρονομικό Οδηγό Λέσβου, στη σελίδα 14, υπάρχει η σχετική συνταγή.

ΥΛΙΚΑ
Για τη ζύμη
3 κουπ αλεύρι
1 κτγ μαγιά ξερή
1 κτγ ζάχαρη
2 κτΣ ελαιόλαδο (extra vergin ELIA MARKOU)
1 ½ κουπ χλιαρό νερό
60 γρ λιωμένο βούτυρο
Για τη γέμιση
¼ Φέτα Καλαβρύτων τριμμένη
½ ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Σε ένα μικρό μπολάκι ρίχνουμε τη μαγιά με τη ζάχαρη και διαλύουμε το μείγμα με ½ κούπα χλιαρό νερό.
Σε μια λεκάνη ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι και το λάδι.
Μόλις η μαγιά αρχίσει να κάνει φουσκάλες, αδειάζουμε το περιεχόμενο του μπολ μέσα στη λεκάνη με το αλεύρι.
Προσθέτουμε και τι υπόλοιπο νεράκι λίγο – λίγο, και ζυμώνουμε μέχρι να πάρουμε μια μαλακή ελαστική ζύμη. Χωρίζουμε τη ζύμη σε 8 μέρη και τη σκεπάζουμε με μια πετσέτα για περίπου 30’.
Μεταφέρουμε κάθε κομμάτι πάνω σε αλευρωμένη τάβλα και ανοίγουμε πολύ λεπτό φύλλο!!

Βάζουμε μέρος από τη φέτα και τον μαϊντανό πάνω στο φύλλο και το διπλώνουμε σε φακελάκι αρχίζοντας από τις απέναντι πλευρές, εσωκλείοντας τη γέμιση.
Σκεπάζουμε τα φακελάκια με πετσέτα για να μη ξεραθούν.
Ζεσταίνουμε στο μάτι ένα αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια θερμοκρασία, (με διαβάθμιση 0-9 στο 6) και μόλις είναι έτοιμο αρχίζουμε να ψήνουμε τα πιτάκια μας.
Δε θέλει πολύ ώρα. Σε 3 λεπτά περίπου μόλις η ζύμη χρυσίσει και πετάξει «μάτια», αλείφουμε την άψητη πλευρά με λιωμένο βούτυρο και γυρνάμε την πίτα από την άλλη.

Ψήνουμε για 2-3 λεπτά ακόμα και την αποσύρουμε από το τηγάνι.
Το φύλλο είναι τόσο λεπτό που διακρίνονται τα υλικά της γέμισης
 

Αλείφουμε και τη 2η πλευρά με λίγο βούτυρο, κόβουμε τον γκιουζλεμέ στα 4 και σερβίρουμε. Ταιριάζει απόλυτα με κάποιο ντιπ γιαουρτιού και ντομάτα!!!!
Πίνουμε «Ψηλές Κορφές» που δένει απόλυτα, ή ουζάκι Σαμιώτικο - Χιώτικο - Μυτιλήνης καζανιστό!!