Σαρακοστή προ των πυλών κι επειδή οι γονείς μας είναι "φρόνιμοι", σας ετοιμάσαμε ένα πλούσιο μπουφέ με επιλογές από τα νηστίσημά μας και σας τα προσφέρουμε με όλη μας την αγάπη και τις ευχές μας για Καλή Αποκριά και Καθαρή Δευτέρα!

Όπου κι αν βρεθείτε, είτε πετάξετε χαρταετό, είτε επιδοθείτε στο ... άθλημα του "δώσε και μένα μπάρμπα", να περάσετε υπέροχα!!

Καλά Κούλουμα!!!!

Το menu περιλαμβάνει :

13

una cucina

1:48:00 μ.μ.

Gözleme είναι μια πολύ γευστική παραδοσιακή τουρκική χειροποίητη πίτα. Το ζυμάρι ανοίγεται σε πολύ λεπτό φύλλο, γεμίζεται με διάφορα απλά υλικά και ψήνεται (παραδοσιακά), πάνω σε SAC. 
SAJ ή SAC, είναι ένα θολωτό μεταλικό σκεύος, που χρησιμοποιείται για να ψήνουν ψωμί. Τοποθετείται πάνω στη φωτιά, και η ζύμη ψήνεται πάνω σ’ αυτό.

Το όνομα προέρχεται από την τουρκική λέξη Goz που σημαίνει μάτι. Αυτό εξηγείται από το γεγονός, ότι κατά τη διάρκεια του ψησίματος, η ζύμη πετάει «μάτια» (φουσκάλες) ξεροψημένα.
Ανάλογα με τη γέμιση ο Gözleme μπορεί να είναι:
ispanakli = με σπανάκι
karisik = ανάμεικτος με «απ’ όλα»
kasar peynirli = με κασέρι ή άλλο τυρί κίτρινο από γάλα αγελαδινό
katmer = σκέτο
kiymali = με αρνίσιο κιμά
patatesli = με πουρέ πατάτας
peynirli = με τυρί φέτα
«Ακούστε» και την άποψη του Αγγελή:

51

Giorgos Varvakis

12:33:00 μ.μ.

Κατάδες : ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΓΛΥΚΟ ΣΑΜΟΥ

Πιτσιρικάς είχα «θέμα» με το συγκεκριμένο γλυκό…!
1ον δεν το έφτιαχνε η μάνα μου!! Στο σπίτι είχαμε πάντα μακαρόνες, μπακλαβά, κανταΐφι, «παπουτσάκια» και κουραμπιέδες Ν. Καρβάλης στο άσπρο σκληρό κουτί. Κατάδες ούτε για δείγμα! Δεν μου ήταν λοιπόν οικεία η γεύση. Αλλά δεν είχα «θέμα» από την "άγνωστη" γεύση. 
Η παρασκευή του συγκεκριμένου γλυκίσματος απαιτεί αρκετό «βούτυρο». Πήγαιναν οι γυναίκες στο μπακάλη και όταν ζητούσαν «βούτυρο», αυτός άνοιγε ένα μεγάλο ντενεκέ, έχωνε μέσα μια μεγάλη ξύλινη κουτάλα κι άφηνε πάνω σε μια λαδόκολλα ένα λιπαρό πράγμα άγνωστης προέλευσης. Αυτό είχε μεγάλη επίπτωση στη συνολική γεύση του γλυκού. Αν τύχαινε και είχαν ταγκίσει λίγο και τα καρύδια, ερχόταν κι έδενε το πράγμα «μια χαρά»!!
Αλλά ούτε αυτό ήταν η πραγματική αιτία που τους είχα πάρει με στραβό μάτι… Αλλού ήταν το πρόβλημα : Βγαίναμε στους δρόμους του χωριού μόλις σουρούπωνε τις παραμονές των Γιορτών να πούμε τα «Κάλαντρα» για το χαρτζιλίκι κι όταν πηγαίναμε σε καμιά γιαγιά, αφού μας έβαζε να τα πούμε όλα, στο τέλος αντί για το «προϋπολογισμένο» δίφραγκο, μας έδινε … κατάδες!!!! Πολύ θέλει να τους αντιπαθήσει κανείς ;))
Το 2008, παίρνοντας αφορμή από μια έκδοση, τοπικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ, με παραδοσιακά φαγητά και γλυκά της Σάμου, έβαλα λίγο πριν κλείσω χρόνο στο Μπάλο μου, την ανάρτηση με τους Κατάδες της γιαγιάς Σταματούλας (είδατε που σας έλεγα, οι γιαγιάδες τους φτιάχνανε πάντα!!). 
Τον περασμένο μήνα έφτιαξα μισή δόση για να τους ξαναθυμηθώ!! Πήγα και μερικά κομμάτια στη δουλειά και τα σχόλια ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Η maria mas. ας πούμε ενθουσιάστηκε (αυτή βέβαια είναι στο κόλπο)!! Ο φίλος μου ο Πολ. τον «κατέβασε» με αρκετή νοσταλγία (τυχαίνει πατριώτης μου) παρόλο που πάντα προτιμούσε,απ ότι μου είπε, τα σιροπιαστά των Χριστουγέννων και στο τέλος αποφάνθηκε : «Πολύ καλός, αλλά η κυρία Ξένη (η μαμά του) τους κάνει καλύτερους!!»
«Συνταγή έχουμε ;» του είπα!!
«Αμέσως!!», αποκρίθηκε. Σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου και σε λίγη ώρα είχαμε τη συνταγή χειρόγραφη.

Την έφτιαξα πάλι δοκιμαστικά σε μικρότερη δόση και τελικά, είχε μεγάλο δίκιο : Η κυρία Ξένη τους κάνει καλύτερους !!!!

30

Giorgos Varvakis

10:00:00 π.μ.

 

ΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΝΤΟΡΑΣ
Μιας και έρχονται τα Χριστούγεννα ήρθε η ώρα να φτιάξουμε και τα γλυκάκια μας, για να γεμίσει το σπίτι μας ωραίες μυρωδιές. Θα μοιραστώ μαζί σας την συνταγή της μαμάς μου, η οποία όποτε φτιάχνει αυτά τα μελομακάρονα και τα μοιράζει δεν υπάρχει περίπτωση να μην της ζητήσουν την συνταγή. Εμείς βέβαια αυτά τα μελομακάρονα δεν τα φτιάχνουμε μόνο τα Χριστούγεννα αλλά σχεδόν συνέχεια, χωρίς να τα σιροπιάσουμε (μελώσουμε), σαν μπισκότα (μακαρόνες). Ας δούμε λοιπόν τα υλικά που θα χρειαστούμε:

20

ratatui

10:00:00 π.μ.

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά σε όλες τις Κατερίνες!!!!!! Πολύχρονες και Ευτυχισμένες!!!

Σήμερα με αφορμή την μεγάλη αυτή γιορτή, ( αλλά και την δική μου εορταστική γιορτή προ ημερών ) κερνάμε γλυκάκι μυρωδάτο και σιροπιαστό!!

17

maria mas.

9:58:00 π.μ.

Η μητέρα μου σε νεαρή ηλικία, έφυγε από το χωριό και ήρθε στην Αθήνα για να μάθει ράψιμο. Έπιασε δουλειά σε έναν ονομαστό οίκο ραπτικής (της κυρίας Έλλης) στο Κολωνάκι, με πελατεία από το high society της πρωτεύουσας. Έγινε σπουδαία μοδίστρα!!

Ο σύζυγος της κυρίας Έλλης ήταν γνωστός ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας.
Όταν μετά από λίγα χρόνια επέστρεψε η μητέρα μου στο νησί, παντρεύτηκε και άνοιξε το δικό της ραφτάδικο. Εκεί έμαθαν ράψιμο και όλα τα κορίτσια του χωριού. Κάποιο καλοκαίρι ήρθαν και η κυρία Έλλη με τον άντρα της για διακοπές στο Μπάλο. Στην παραλία τότε βέβαια δεν υπήρχαν υποδομές για σίτιση και εστίαση. Υπήρχαν πολλές αποθήκες που χρησίμευσαν κάποια εποχή για το εμπόριο των κρεμμυδιών του λαδιού και των κάρβουνων της περιοχής και οι οποίες με ένα άσπρισμα, 5-6 ράντσα, 1 πετρογκάζ και 1 φανάρι μετατρέπονταν σε παραθεριστικές κατοικίες. Εκεί έμειναν λοιπόν κι αυτοί και το κατά-ευχαριστήθηκαν!!
Εντυπωσιάστηκαν από τον πλούτο της θάλασσας σε ψάρια όστρακα χταπόδια αχινούς! Χόρτασαν με γεμιστούς κολοκυθοανθούς φασολάκια και μπάμιες απ τα περβόλια. Γοητεύτηκαν από τα σύκα και τα σταφύλια από τα «Αλώνια». Ενθουσιάστηκαν με το ζυμωτό ψωμί, τις τηγανίτες και τα ντόπια παξιμάδια!!!
Σεπτέμβρη μήνα έφτασε και το τηλεγράφημα στο σπίτι : «ΠΕΙΝΑΜΕ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΞΙΜΑΔΙΑ ΕΛΛΗ – ΝΟΤΗΣ»
Η εκπληκτική τους γεύση δεν άφησε ποτέ, κανέναν ασυγκίνητο!!! Τότε βέβαια, έκρυβε μέσα της όλο τον κόπο, τη δυσκολία παραγωγής των πρώτων υλών, αλλά και την αγνότητά τους: Να οργώσεις, να σπείρεις, να θερίσεις, να αλωνίσεις, να αλέσεις, να κοσκινίσεις, να ζυμώσεις, να φουρνίσεις, να παξιμαδιάσεις. Ο φούρνος της Καλμούκαινας, άναβε κάθε μέρα! Μοσχομύριζε όλη η γειτονιά.

Ακόμα και σήμερα όμως που οι πρώτες ύλες κρύβουν μέσα τους τον κόπο άλλων και η αγνότητά τους κάποιες φορές αμφισβητείται, τα σαμιώτικα παξιμάδια συνεχίζουν να συναρπάζουν!!!
Η συνταγή που ακολουθεί είναι της μητέρας μου. Έβαλα όμως κι εγώ λίγο το χεράκι μου : οι φωτό είναι δικές μου :))) (gvarvakis)

31

George

1:04:00 μ.μ.

Στο γυμνάσιο που πήγαινα, στο Μαραθόκαμπο της Σάμου, ερχόταν στα διαλείμματα στην αυλή, ένας πλανόδιος γλυκατζής, ο Γιάνναρος, που πουλούσε σε σακουλάκια, στριφτές χρωματιστές, αρωματικές, υπέροχες καραμέλες που έφτιαχνε ο ίδιος, μπακλαβά με χειροποίητο φύλλο, παστέλι και σαμαλάκι. Μικρά κομμάτια που σε χόρταιναν με τη γεύση τους και όχι με τον όγκο και την ποσότητά τους.
Όταν έφτιαξα αυτό το γλυκό για πρώτη φορά, τον θυμήθηκα...
Η συνταγή με ελάχιστες αλλαγές περιλαμβάνεται στο βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ της κ. Βέφας Αλεξιάδου και είδε «τα φώτα της δημοσιότητας» από τα χέρια μου, πριν από ~20 χρόνια.
Εκεί στα άγουρα χρόνια της ενασχόλησής μου με την κουζίνα που (τότε) περιελάμβανε σχεδόν αποκλειστικά ζαχαροπλαστική.
Η ανάρτηση είναι "χάρισμα" στις κυρίες του Buzz (Orelia, Νατασσάκι & Ντίνα) που είχαν την υπομονή να περιμένουν :)

40

Giorgos Varvakis

9:59:00 π.μ.

Η σημερινή ανάρτηση έχει μεγάλη εισαγωγή, γι αυτό όποιος βαριέται να διαβάσει, ας το δηλώσει από τώρα κι ας μπει αμέσως στο «ψητό» (εδώ … στο τηγανιτό!!)
Είχα ξεκινήσει τον περασμένο μήνα να κάνω ένα αφιέρωμα στη ζύμη και τα προϊόντα της. Με τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσα, πήγε λίγο πίσω το project (sic!!) αλλά νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή, να το ξαναπιάσω από εκεί που το άφησα.
Στο χωριό μου, τα Κουμέικα της Σάμου, ο κόσμος παλιότερα ασχολιόταν κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη θάλασσα. Τα επαγγέλματα αυτά, απαιτούσαν πολύωρη και μακρόχρονη απουσία από το σπίτι. Στις διατροφικές τους καθημερινές ανάγκες και συνήθειες, το ζυμάρι σε όλες του τις μορφές έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Τεράστια καρβέλια, σκάφες παξιμάδια, πίτες κυρίως με χορταρικά ή κολοκύθα, αλλά και … τηγανίτες!!
Από το ζυμάρι που έφτιαχναν το ψωμί, ένα μέρος του, έπαιρνε το δρόμο για τον πλάστη και το τηγάνι. Οι τηγανίτες ή «ντγανίτις» (από το τηγάνι -> ντγανν) στρογγυλές και μεγάλες, με λίγο τριμμένο τουλουμοτύρι, μυζήθρα ή ντόπιο στραγγιστό έδιναν λύση στην πείνα και την κούραση της ημέρας μακριά από το σπίτι.

Μια ιστορία που έχει μείνει από παλιά και έχει να κάνει με το πλήθος και το μέγεθος της τηγανίτας, είναι η παρακάτω :
Κάποια γυναίκα στο χωριό, είχε πάρει για εργάτη στα χτήματά της τον Τραπάνα, ένα γεροδεμένο, μεγαλόσωμο άνδρα. Το φαγητό της ημέρας ήταν βέβαια οι τηγανίτες. 
Όταν επέστρεψαν αργά το απόγευμα στο χωριό, βγήκε η γυναίκα στη γειτονιά κι έβγαλε «βρώμα»: «Μαρέ, δε θα του πστέψτει, ου Τραπάνας σήμιρα στου χουράφ, έφαϊ 40 ντγανίτις». (Όποιος θέλει μετάφραση να μου πει)
Το βράδυ όταν πήγε ο Τραπάνας στο καφενείο, όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω του. Είχε μαθευτεί το νέο. Κάθεται τότε στην καρέκλα του, παραγγέλνει στον καφετζή μια σούμα και βγάζει από την τσέπη του σακακιού του μια μικρή τηγανίτα από τις μεσημεριανές, με διάμετρο 5-6 εκατοστά!! 
«Ιδού κι του δείγμα» τους λέει κι έγινε απίστευτος χαμός από τα γέλια!! Τις είχε κάνει πολύ μικρές για να φτουρήσουν η πονηρή! Πού να τολμήσει να ξαναμιλήσει η κυρά!!!


Στους καιρούς που ακολούθησαν περιορίστηκε λίγο ο ρόλος τους ,αφού οι νοικοκυρές λιγόστεψαν τα ζυμώματα, αλλά ποτέ δεν έχασαν τη θέση τους στο τραπέζι, αφού πάντα υπήρχαν και υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές τους (like me)!!!
Είχα βάλει παλιότερα μια ανάρτηση στο Μπάλο και το Greekmasa, με τίτλο «Τηγανίτες της παπαδιάς», τηγανίτες δηλαδή, που έφτιαχνε και φτιάχνει η μάνα μου, με συνταγή της γειτόνισσας της, της παπαδιάς. Αυτή τη συνταγή δοκίμασα και πρόσφατα, ελαφρά τροποποιημένη!
Προκαταβολικά δηλώνω ότι η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο φίλο μου το Γιάννη που γνωρίζω ότι τις λατρεύει, με την ευχή να βρει κάποτε τη γεύση που του άφηναν οι τηγανίτες της γιαγιάς του!


Σας κούρασα;; Βουρ για ντγανίτις !!!

ΥΛΙΚΑ
½ κιλό ΑΛΕΥΡΙ (έβαλα μισό-μισό ντόπιο (σαμιώτικο) από το μύλο, με αλεύρι γοχ)
1 κτγ baking powder
1 κ.τ.σ. βούτυρο
1 κτσ extra virgin ελαιόλαδο ΕΛΙΑ ΜΑΡΚΟΥ
1 κ.τ.σ. σούμα (ρακή)
1 ΑΥΓΟ
1 κοφτό κ.τ.γ. ΑΛΑΤΙ
ΣΟΔΑ στη μύτη του κουταλιού
1 κ.τ.γ. μέλι
100 ml ΓΑΛΑ
νεράκι

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Έβαλα σε μια λεκάνη το αλεύρι κοσκινισμένο με το baking powder . Έκοψα σε κομματάκια το παγωμένο βούτυρο το έριξα στη λεκάνη με το αλεύρι και τα έτριψα με τα δάχτυλα. Πρόσθεσα τα υπόλοιπα 6 υλικά στη σειρά (ελαιόλαδο, σούμα, αυγό, αλάτι, σόδα, μέλι) και συνέχισα ανακατεύοντας το μείγμα με το χέρι.
Πρόσθεσα σταδιακά το ΓΑΛΑ και στη συνέχεια το ΝΕΡΟ. 
Η ζύμη έγινε εύπλαστη, χωρίς να κολλάει.
Τη σκέπασα με μια πετσέτα και την άφησα στην άκρη για 20 λεπτά.
Στη συνέχεια τη χώρισα σε 4 μέρη.
Πήρα ένα από αυτά, το έπλασα μπαστούνι και το χώρισα σε 10 κομμάτια.
Τα αλεύρωσα ελαφρά με ΝΙΣΕΣΤΕ και τα έπλασα σε στρογγυλές πιτούλες.

Τις σκέπασα με πετσέτες για να μη ξεραθούν.
Όταν τελείωσα με όλο το ζυμάρι, έβαλα ελαιόλαδο στο τηγάνι και το άφησα να κάψει.
Χαμήλωσα στο μάτι στο 5 - 6 (κλίμακα 0-9) και τις τηγάνισα μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.
Τις άπλωσα σε δίσκο πάνω σε απορροφητικό χαρτί.

Έτριψα στη συνέχεια ξερή μυζήθρα Κρήτης και γραβιέρα Παραμυθιάς, για να έχουμε επιλογές στη γεύση.

Τις φόρτωσα τυρί και ντοματίνια πεντανόστιμα που βρίσκω στη Λαϊκή του Σαββάτου, γέμισα την καράφα με ένα εξαιρετικό Ροδίτη που ανακάλυψα πρόσφατα στη γειτονιά μου και έδωσα τα ρέστα μου!!!!


Α!! ξέχασα να αναφέρω ότι έστειλα και μερικές τηγανίτες (σε φωτογραφίες) «δώρο» στο Γιάννη, να τις μυρίσει.
Τις αληθινές θα τις φτιάξουμε παρέα το καλοκαίρι στο χωριό!!


"Ιδού και το δείγμα"!! :))

19

Giorgos Varvakis

1:48:00 μ.μ.