Μια Κυριακάτικη συνταγή για μια Φθινοπωρινή Δευτέρα!!

ΥΛΙΚΑ

1 κόκορας 1½ κιλό

4 κτσ ελαιόλαδο

1 κρεμμύδι ξυσμένο

2 κτσ αλεύρι

½ φλιτζάνι brandy

1 ½ φλιτζάνι κόκκινο κρασί

½ φλιτζάνι λιαστό μοσχάτο

2 σκελίδες σκόρδο

1 κτσ πελτέ ντομάτας

Αλατοπίπερο

Μαϊντανό θυμάρι ρίγανη & 1 δαφνόφυλλο

17

Giorgos Varvakis

2:57:00 μ.μ.

Για τα καλωσορίσματα μετά τις άδειες, για τις επιτυχίες των παιδιών μας (του δικού μου και των δικών σας) στις εξετάσεις, για τη μακρινή απουσία από τις σελίδες μας, άνοιξα σήμερα τα βαζάκια με τα γλυκά της Τώνιας και σας...αφήνω να δοκιμάσετε…

16

Giorgos Varvakis

10:46:00 π.μ.

Πρώτη και ίσως τελευταία συνταγή για τον Αύγουστο, ένεκα της επικείμενης αναχώρησης για τα πάτρια εδάφη (πλέον). Ίσως βέβαια μου κάνουν καμιά έκπληξη τα συνεταίρια μου και δε βαρεθείτε να σερβίρεστε τας κεμπάπ όλο το μήνα!!! Βλέπουμε…
Το φαγητό αυτό, μου φέρνει πάντα στο μυαλό, κυριακάτικα μεσημέρια με όλους ή σχεδόν όλους (αφού ο πατέρας μου ταξίδευε) γύρω από το τραπέζι, την καράφα με το βαρελίσιο κρασί του μπάρμπα Ξενοφώντα στη μέση, και το καλοσχηματισμένο βουναλάκι από το σχήμα της κούπας του ρυζιού, γαρνιρισμένο με τη σάλτσα και το ψιλοκομμένο κρέας.
Το έφτιαξα πρόσφατα και είχε τόση γλύκα στη γεύση του, λες και κουβαλούσε μαζί του όλες τις αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο.

15

Giorgos Varvakis

3:14:00 μ.μ.

Από τους πιο δημοφιλείς κεφτέδες του καλοκαιριού, συντροφεύουν υπέροχα τα παρεΐστικα βράδια μας είτε στο μπαλκόνι του σπιτιού, είτε (ακόμα καλύτερα) στα ταβερνάκια με τα τραπεζάκια έξω, κάτω απ τα πλατάνια ή πλάι στο κύμα!!

ΥΛΙΚΑ

½ κιλό κολοκύθια

1 κρεμμύδι (από τη Βελανιδιά!!)

100 γρ φέτα

1 αυγό

1½ κούπα αλεύρι γοχ

1 κτγ μπέικιν

ελάχιστο αλάτι

πιπέρι

μάραθο ψιλοκομμένο

μαϊντανό ψιλοκομμένο

αλεύρι για....αλεύρωμα

ελαιόλαδο για το τηγάνι

20

Giorgos Varvakis

1:28:00 μ.μ.

Η Μαρία όπως έχω αναφέρει και στην προηγούμενη ανάρτηση, είναι καλή μου φίλη και συνάδελφος τα τελευταία…15 (;) χρόνια!!!
Η Μαρία επίσης είναι δεινή μαγείρισσα, με μια τεράάάστια «τρέλα» για ότι κινείται γύρω από τον πάγκο της κουζίνας…
Έχουμε την τύχη όλοι εμείς που εργαζόμαστε μαζί της στον ίδιο χώρο, να γευόμαστε (όχι όσο συχνά θα θέλαμε) τα γευστικά της πονήματα και να καμαρώνουμε για τις επιδόσεις της!!
Την περασμένη εβδομάδα γιορτάσαμε τα γενέθλιά της με μια υπέροχη γευστικότατη σοκολατόπιτα, σερβιρισμένη με μια μπάλα παγωτό καϊμάκι!!
Όταν μπήκε στο γραφείο κρατώντας το πιάτο, διαπίστωσα όπως και όλοι οι υπόλοιποι, ότι δεν είχαμε καμιά φωτογραφική μηχανή μαζί μας. Τη λύση έδωσαν τα κινητά και έσωσαν την παρτίδα. Μου έγραψε και τη συνταγή, οπότε…Η συνέχεια επί της οθόνης!!

15

Giorgos Varvakis

1:53:00 μ.μ.

ή αλλιώς :Μπιφτέκια στη γάστρα

ΥΛΙΚΑ

500 γρ κιμά ανάμεικτο (μοσχάρι χοιρινό)

1 κρίθινο παξιμάδι αλεσμένο

1 αυγό

Μαϊντανό ψιλοκομμένο

1 κτσ μουστάρδα

1 κτσ ελαιόλαδο

½ κτγ σόδα μαγειρική

1 κτσ ξίδι

Καρυκεύματα (αλάτι πιπέρι πάπρικα κορίανδρο)

Παραλίγο να ξεχάσω το πιο βασικό…. 1 κτσ Ρίγανη από το Μπάλο!!!

Ντιπ για Dip

1 γιαούρτι στραγγιστό 2%

2 αγγουράκια τριμμένα & στραγγισμένα

Άνηθο ψιλοκομμένο

Αλάτι

Λίγο λαδάκι

Λίγο ξίδι

15

Giorgos Varvakis

10:31:00 π.μ.

«Έκλεψα» τ’ ομολογώ και ως γνωστόν «Αμαρτία εξομολογουμένη, ουκ έστι αμαρτία»!!
 Θες ο υδράργυρος που έχει πάρει τα βουνά αυτές τις μέρες, θες η λαχτάρα στο βλέμμα, μόλις αντίκρισα το θέαμα ...υπέκυψα!!

Η Αλεξάνδρα έβαλε λεμόνι, εγώ προτίμησα κερασάκια ολοστρόγγυλα και ολόγλυκα!!! 

Κατά τα άλλα το εγχείρημα είχε υπέροχα αποτελέσματα και είπα να σας δροσίσω λιγάκι κι εσάς σήμερα, με τους 39ο C στο κεφάλι!!

"Κύριο, παγκωτό κεράσει;;" 
"Πού το κατάλαβες βρε; Ναι παγωτό κεράσι είναι!!!" 

22

Giorgos Varvakis

11:04:00 π.μ.

Με αυτή την υπέροχη καλοκαιρινή συνταγή, καλωσορίζω το φίλο μου και συνεργάτη από δω και μπρος Νίκο από το ... μακρινό Μονοπάτι, στον πάγκο της κουζίνας μου!! Υπόσχεση δίνουμε για συναρπαστικότερες αναρτήσεις!! Καλώς όρισες Νικόλα!!

Μερικές αγαπημένες νοστιμιές των καλοκαιρινών διακοπών είναι φυσικά τα ψαρικά.
Τα αφρόψαρα, όπως κολιοί, σαρδελίτσες, σαβρίδια, ζαργάνες κλπ γίνονται πανεύκολα μεζεδάκια στο φούρνο χωρίς μεγάλο κόπο για καθάρισμα και σε σύντομο χρόνο.

Η πρόταση μας σήμερα περιλαμβάνει δύο διαφορετικά ψάρια μαγειρεμένα στο φούρνο με τον ίδιο τρόπο. Σαρδέλες και ζαργάνες με πολύχρωμες πιπεριές και λαδορίγανη στο φούρνο.

10

Benikos place

5:36:00 μ.μ.

Μια ακόμα γλυκιά δημιουργία από την καλή μου φίλη και "εξωτερική συνεργάτιδα" του blog (βλέπε : μαρμελάδα σύκο, χαλβάς), την Τώνια από τη Μυροβόλο! 

Στη Χίο το τριαντάφυλλο γλυκό, το έλεγαν ροδοζάχαρη, ίσως από το ρόδινο χρώμα του. Καλωσόριζαν τα νεογέννητα κοριτσάκια με αυτό μετά τη γέννηση τους για να έχουν πάντα ρόδινα μάγουλα, καθώς και τη γλύκα και το άρωμα του.

Θεωρείται εξαιρετικό για την καλή λειτουργία του εντέρου και χωνευτικό.

Συνοδεύει εξαιρετικά παγωτό (καϊμάκι, βανίλια) αλλά και panacotta!!

28

Giorgos Varvakis

12:35:00 μ.μ.

Η σημερινή ανάρτηση έχει μεγάλη εισαγωγή, γι αυτό όποιος βαριέται να διαβάσει, ας το δηλώσει από τώρα κι ας μπει αμέσως στο «ψητό» (εδώ … στο τηγανιτό!!)
Είχα ξεκινήσει τον περασμένο μήνα να κάνω ένα αφιέρωμα στη ζύμη και τα προϊόντα της. Με τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσα, πήγε λίγο πίσω το project (sic!!) αλλά νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή, να το ξαναπιάσω από εκεί που το άφησα.
Στο χωριό μου, τα Κουμέικα της Σάμου, ο κόσμος παλιότερα ασχολιόταν κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη θάλασσα. Τα επαγγέλματα αυτά, απαιτούσαν πολύωρη και μακρόχρονη απουσία από το σπίτι. Στις διατροφικές τους καθημερινές ανάγκες και συνήθειες, το ζυμάρι σε όλες του τις μορφές έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Τεράστια καρβέλια, σκάφες παξιμάδια, πίτες κυρίως με χορταρικά ή κολοκύθα, αλλά και … τηγανίτες!!
Από το ζυμάρι που έφτιαχναν το ψωμί, ένα μέρος του, έπαιρνε το δρόμο για τον πλάστη και το τηγάνι. Οι τηγανίτες ή «ντγανίτις» (από το τηγάνι -> ντγανν) στρογγυλές και μεγάλες, με λίγο τριμμένο τουλουμοτύρι, μυζήθρα ή ντόπιο στραγγιστό έδιναν λύση στην πείνα και την κούραση της ημέρας μακριά από το σπίτι.

Μια ιστορία που έχει μείνει από παλιά και έχει να κάνει με το πλήθος και το μέγεθος της τηγανίτας, είναι η παρακάτω :
Κάποια γυναίκα στο χωριό, είχε πάρει για εργάτη στα χτήματά της τον Τραπάνα, ένα γεροδεμένο, μεγαλόσωμο άνδρα. Το φαγητό της ημέρας ήταν βέβαια οι τηγανίτες. 
Όταν επέστρεψαν αργά το απόγευμα στο χωριό, βγήκε η γυναίκα στη γειτονιά κι έβγαλε «βρώμα»: «Μαρέ, δε θα του πστέψτει, ου Τραπάνας σήμιρα στου χουράφ, έφαϊ 40 ντγανίτις». (Όποιος θέλει μετάφραση να μου πει)
Το βράδυ όταν πήγε ο Τραπάνας στο καφενείο, όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω του. Είχε μαθευτεί το νέο. Κάθεται τότε στην καρέκλα του, παραγγέλνει στον καφετζή μια σούμα και βγάζει από την τσέπη του σακακιού του μια μικρή τηγανίτα από τις μεσημεριανές, με διάμετρο 5-6 εκατοστά!! 
«Ιδού κι του δείγμα» τους λέει κι έγινε απίστευτος χαμός από τα γέλια!! Τις είχε κάνει πολύ μικρές για να φτουρήσουν η πονηρή! Πού να τολμήσει να ξαναμιλήσει η κυρά!!!


Στους καιρούς που ακολούθησαν περιορίστηκε λίγο ο ρόλος τους ,αφού οι νοικοκυρές λιγόστεψαν τα ζυμώματα, αλλά ποτέ δεν έχασαν τη θέση τους στο τραπέζι, αφού πάντα υπήρχαν και υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές τους (like me)!!!
Είχα βάλει παλιότερα μια ανάρτηση στο Μπάλο και το Greekmasa, με τίτλο «Τηγανίτες της παπαδιάς», τηγανίτες δηλαδή, που έφτιαχνε και φτιάχνει η μάνα μου, με συνταγή της γειτόνισσας της, της παπαδιάς. Αυτή τη συνταγή δοκίμασα και πρόσφατα, ελαφρά τροποποιημένη!
Προκαταβολικά δηλώνω ότι η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο φίλο μου το Γιάννη που γνωρίζω ότι τις λατρεύει, με την ευχή να βρει κάποτε τη γεύση που του άφηναν οι τηγανίτες της γιαγιάς του!


Σας κούρασα;; Βουρ για ντγανίτις !!!

ΥΛΙΚΑ
½ κιλό ΑΛΕΥΡΙ (έβαλα μισό-μισό ντόπιο (σαμιώτικο) από το μύλο, με αλεύρι γοχ)
1 κτγ baking powder
1 κ.τ.σ. βούτυρο
1 κτσ extra virgin ελαιόλαδο ΕΛΙΑ ΜΑΡΚΟΥ
1 κ.τ.σ. σούμα (ρακή)
1 ΑΥΓΟ
1 κοφτό κ.τ.γ. ΑΛΑΤΙ
ΣΟΔΑ στη μύτη του κουταλιού
1 κ.τ.γ. μέλι
100 ml ΓΑΛΑ
νεράκι

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Έβαλα σε μια λεκάνη το αλεύρι κοσκινισμένο με το baking powder . Έκοψα σε κομματάκια το παγωμένο βούτυρο το έριξα στη λεκάνη με το αλεύρι και τα έτριψα με τα δάχτυλα. Πρόσθεσα τα υπόλοιπα 6 υλικά στη σειρά (ελαιόλαδο, σούμα, αυγό, αλάτι, σόδα, μέλι) και συνέχισα ανακατεύοντας το μείγμα με το χέρι.
Πρόσθεσα σταδιακά το ΓΑΛΑ και στη συνέχεια το ΝΕΡΟ. 
Η ζύμη έγινε εύπλαστη, χωρίς να κολλάει.
Τη σκέπασα με μια πετσέτα και την άφησα στην άκρη για 20 λεπτά.
Στη συνέχεια τη χώρισα σε 4 μέρη.
Πήρα ένα από αυτά, το έπλασα μπαστούνι και το χώρισα σε 10 κομμάτια.
Τα αλεύρωσα ελαφρά με ΝΙΣΕΣΤΕ και τα έπλασα σε στρογγυλές πιτούλες.

Τις σκέπασα με πετσέτες για να μη ξεραθούν.
Όταν τελείωσα με όλο το ζυμάρι, έβαλα ελαιόλαδο στο τηγάνι και το άφησα να κάψει.
Χαμήλωσα στο μάτι στο 5 - 6 (κλίμακα 0-9) και τις τηγάνισα μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.
Τις άπλωσα σε δίσκο πάνω σε απορροφητικό χαρτί.

Έτριψα στη συνέχεια ξερή μυζήθρα Κρήτης και γραβιέρα Παραμυθιάς, για να έχουμε επιλογές στη γεύση.

Τις φόρτωσα τυρί και ντοματίνια πεντανόστιμα που βρίσκω στη Λαϊκή του Σαββάτου, γέμισα την καράφα με ένα εξαιρετικό Ροδίτη που ανακάλυψα πρόσφατα στη γειτονιά μου και έδωσα τα ρέστα μου!!!!


Α!! ξέχασα να αναφέρω ότι έστειλα και μερικές τηγανίτες (σε φωτογραφίες) «δώρο» στο Γιάννη, να τις μυρίσει.
Τις αληθινές θα τις φτιάξουμε παρέα το καλοκαίρι στο χωριό!!


"Ιδού και το δείγμα"!! :))

19

Giorgos Varvakis

1:48:00 μ.μ.

Η «απολογία» του … Γιώργη:
Η αποχή μεγάλη.
Όχι δεν έπαψα ξαφνικά να ασχολούμαι με το άθλημα!
«Εν αρχή ην» … η μελαγχολία από τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη Ελλάδα! Δε μπορεί, κάτι θα σας έπιασε κι εσάς, είτε το δείξατε είτε όχι!!!
Στη συνέχεια τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ….
Ήρθε το πένθος ξαφνικά μέσα στην οικογένεια και μας πήρε όλους από κάτω ο πόνος.
Τα πιάτα ετοιμάζονταν μηχανικά. Δεν υπήρχε περιθώριο για διασκέδαση…

Είχα πολύ καιρό να φωτογραφήσω φαγητό. Χθες το βράδυ φτιάχνοντας κάτι γρήγορο, μου ήρθε η όρεξη για παιχνίδι. Με δελέασαν τα χρώματα και είπα να του κάνω το χατίρι.
Πάμε πάλι λοιπόν!

12

Giorgos Varvakis

7:30:00 μ.μ.

Όταν τα πράγματα "ζορίζουν", ο κόσμος καταφεύγει σε εκφράσεις, που έχουν να κάνουν κυρίως με … προϊόντα ζύμης!!
«Θα πούμε το ψωμί ψωμάκι», ή
«Κάναμε το σκ@τό μας … παξιμάδι», ή
«Ελλαδάρα και ξερό ψωμί!!», ή
«Παλεύει για το ψωμί του», ή
«Εμείς ψωμί δεν έχουμε κι η γάτα πίτα σέρνει», ή
«Έχει να φάει πολλά ψωμιά ακόμη…», ή
«Λίγα είναι τα ψωμιά του…», ή
«Φάγαμε μαζί ψωμί και αλάτι!!», ή
«Εδώ ψωμί δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη» κ.α.

Είχα που λέτε μαζεμένες κάποιες δοκιμασμένες συνταγές ζύμης και είπα να τις βάλω σε μια σειρά, λόγω της κρισιμότητας των ημερών που ζούμε. Σε κάποιους μπορεί και να φανούν χρήσιμες!! Για όσους ενδιαφέρονται όμως για κάτι παραπάνω, κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό, το υπέροχο βιβλίο της φίλης μου της Κικής, που μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα :)

19

Giorgos Varvakis

11:02:00 μ.μ.

Της γιορτής το ΓΛΥΚΟ!
Εντάξει έχει μείνει μπισκοτογλυκό για κέρασμα, αλλά είπα να βάλω κι ένα φρέσκο ένεκα της ημέρας!! Πρόκειται για ένα κλασικό Lemon Ricotta cake (Sardinian) που βρήκα στο τελευταίο Gourmet της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ με την υπογραφή της Εύης Παπαδοπούλου. Πιστεύω κι εγώ ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα Lemon cake όλων των εποχών!!! Το κουκουνάρι δε που πρόσθεσε η Εύη, του πηγαίνει όντως εκπληκτικά!!!
Μαχαιράκι, κόβετε και σερβίρεστε :)

22

Giorgos Varvakis

7:05:00 π.μ.

Ένα φαγητό εντυπωσιακό σε γεύση και αρώματα. Σχεδόν ... γιορτινό. Στην αναγγελία του για πιάτο ημέρας, άπαντες στο σπίτι πανηγυρίζουν!!!



ΥΛΙΚΑ


Για τα κεφτεδάκια :
½ κιλό κιμά
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο (SARAKAS)
½ ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
½ φλιτζάνι γαλέτα
1 αυγό
½ κτγ σόδα μαγειρική
1 κτγ ξύδι
1 φλιτζανάκι E.V. ελαιόλαδο (ΕΛΙΑ)
½ φλιτζάνι τριμμένη ξερή μυζήθρα
ελάχιστο αλάτι
πιπέρι
¼ κτγ μαστίχα ΧΙΟΥ τριμμένη


3-4 μέτριες πατάτες


Για τη σάλτσα:
3 ώριμες ντομάτες
½ κουτί κονκασέ
1 κτγ ντοματοπελτέ
1 κτγ ζάχαρη
1 πιπεριά Φλωρίνης
½ σκελίδα σκόρδο
βασιλικό ψιλοκομμένο
ελάχιστο αλάτι
αλάτι
πιπέρι
1 φλιτζάνι τριμμένη ξερή μυζήθρα

13

Giorgos Varvakis

3:26:00 μ.μ.

Το απίστευτο - πανεύκολο αυτό γλυκό, το «ανακάλυψα» αν θυμάμαι καλά τον περασμένο μήνα σε κάποιο από τα blogs που παρακολουθώ (www.cibusi.gr!!!) και από τότε το έχω φτιάξει καμιά δεκαριά φορές!! Το μπολ αδειάζει με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά αυτό δεν είναι η χαρά του «μάστορα»;
Στη συνταγή που βρήκα, πρόσθεσα μονάχα λίγη μαστίχα σκόνη στη σαντιγί και λίγο κακάο στην επικάλυψη.

40

Giorgos Varvakis

2:50:00 μ.μ.

Καλώς καμωμένα και...καλοφαγωμένα!!


Υπέρτιτλος : "Στιγμές “ιστορίας” και “δόξας” στους 150ο C – 200ο C !!"


Εκτός όλων των άλλων, φτιάξαμε :

11

Giorgos Varvakis

11:26:00 π.μ.

Οι empanadas έχουν ισπανική και πορτογαλική καταγωγή και πρόκειται για ζύμη με γέμιση , γνωστή επίσης ως «impanada» στην Ιταλία. Το όνομα προέρχεται από το ρήμα empanar, που σημαίνει να τυλίγω ή διπλώνω σε ψωμί (εξ ου και «πανάρω» σε γαλέτα). Στην Ισπανία, οι empanadas είναι συνήθως μεγάλες και έχουν κυκλικό σχήμα. Κόβονται σε μικρότερες μερίδες για να σερβιριστούν, ενώ στην Πορτογαλία και τη Νότια Αμερική είναι συνήθως μικρές και ημικυκλικές (αυτό το είδος είναι κοινώς γνωστό σαν empanadilla στην Ισπανία).
Η γέμιση στην Ισπανία και την Πορτογαλία μπορεί να είναι ψάρι ή κρέας χοιρινό. Συνοδεύονται δε από ντομάτα, σκόρδο και σάλτσα κρεμμυδιού. Λόγω του μεγάλου αριθμού των μεταναστών από την Ισπανία στη Λατινική Αμερική, η «Gallega empanada» είναι πολύ δημοφιλής στην περιοχή αυτή.
Στην Αργεντινή σερβίρονται σαν ορεκτικό, ή κυρίως πιάτο σε γιορτές (festivals). Υπάρχουν μαγαζιά (κάτι σαν τα δικά μας σουβλατζίδικα) που ειδικεύονται σε φρέσκες empanadas, με πολλές γεύσεις και διαφορετική γέμιση.
Η ζύμη είναι συνήθως από αλεύρι και βούτυρο με γέμιση που διαφέρει από επαρχία σε επαρχία: σε ορισμένες μπορεί να είναι κυρίως κοτόπουλο σε άλλες το μοσχαρίσιο κρέας (κομμένο σε κύβους ή σε κιμά, ανάλογα με την περιοχή), ίσως και καρυκευμένο με κύμινο και πάπρικα , ενώ σε άλλες περιλαμβάνουν κρεμμύδι , βρασμένο αυγό , ελιές , ή σταφίδες . Οι empanadas μπορεί να είναι ψητές (πιο συχνά σε εστιατόρια και πόλεις) ή τηγανητές (πιο συχνά σε αγροτικές περιοχές και στα πανηγύρια ). Μπορούν επίσης να περιέχουν ζαμπόν , ψάρια , humita ( γλυκό καλαμπόκι μεάσπρη σάλτσα ) ή σπανάκι .

Η παραδοσιακή Αργεντίνικη εκδοχή (ελαφρά τροποποιημένη) έχει ως εξής :

15

Giorgos Varvakis

11:18:00 μ.μ.

Λίγα λόγια για την ιστορία…

Όλα ξεκίνησαν από τους ανθρακωρύχους στο Fairmont της Δυτικής Βιρτζίνια, πριν από 80 περίπου χρόνια, που στο καθημερινό τους δρομολόγιο προς το ορυχείο, αγόραζαν από το δρόμο μια φραντζόλα ψωμί και ένα pepperoni stick.

Μια ημέρα ο Giuseppe "Joseph" Argiro, ένας Ιταλός ανθρακωρύχος, είχε τη φαεινή ιδέα, να κόψει το pepperoni σε μικρότερα κομμάτια να τα βάλει μέσα στο ζυμάρι του ψωμιού και να τα ψήσει μαζί.

Αυτό ήταν!! Οι περισσότεροι ανθρακωρύχοι αγόραζαν απ’ αυτόν τα μεσημεριανά τους γεύματα και για έναν επιπλέον λόγο! Δε χρειαζόταν συντήρηση!! Έγινε δε τόσο δημοφιλής η πατέντα του, που το 1927, εγκατέλειψε τα ορυχεία και άνοιξε αρτοποιείο (Country Club Bakery).

Το αρχικό pepperoni roll ήταν ένα φραντζολάκι από τραγανό ιταλικό ψωμί (15 – 25) cm με ολόκληρα pepperoni που έσκαγαν μύτη στις άκρες. Με τα χρόνια έχουν γίνει πολλές παραλλαγές, τόσο από τους φούρνους της περιοχής, όσο και από τις νοικοκυρές που έχουν αλλάξει τη συνταγή προκειμένου να πετύχουν τη δική τους.

Η δική μας εκδοχή έχει ως εξής :

33

Giorgos Varvakis

1:33:00 μ.μ.

«Η κυρία Τώνια φτιάχνει έέέέέένα χαλβάάάάάά» μου λέει ένα βράδυ ο φίλος μου ο Γιάννης. 

«Ε, τι κάθεσαι, του λέω, πες της να τον φτιάξει και τράβα φωτογραφίες»!

Τον έφτιαξε, τράβηξε και τις φωτογραφίες ο Γιάννης, αλλά τι να το κάνεις; 

Ούτε ένα κομματάκι δε μου έστειλε!! Και όχι μόνο αυτό.. Τον καταβρόχθισε αμέσως από τη φόρμα και δεν έβγαλε καμιά φωτογραφία, σερβιρισμένο!!! 

Δε μου απόμεινε άλλη επιλογή από το να τον ποιήσω ιδιοχείρως!!

Η συνταγή έγραφε επακριβώς :

30

Giorgos Varvakis

11:45:00 π.μ.

Υπέροχα, μυρωδάτα, απολαυστικά!!

ΥΛΙΚΑ

Για τη ζύμη

2/3 κούπας χλιαρό νερό

1 κύβο φρέσκια μαγιά (42 γρ )

2 κτγ ζάχαρη

1 κτγ αλάτι

3 μεγάλα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου

2 κτσ μέλι

½ πακέτο φρέσκο βούτυρο λιωμένο

4 ½ - 5 κούπες αλεύρι δυνατό

Για τη γέμιση

½ κούπα ζάχαρη

2 κτσ κανέλα

1 αυγό για την επικάλυψη

σουσάμι

38

Giorgos Varvakis

10:28:00 π.μ.

Αιτία κι αφορμή γι αυτήν εδώ την ανάρτηση η κουζίνα της Μπέττυς!

Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή.

Όταν η Μπέττυ έβαλε τα Διπλωτάρια της, δεν έβλεπα την ώρα για να τα φτιάξω. Απέναντι από το σπίτι μου υπάρχει ένα καταπληκτικό εργαστήριο σφολιάτας, αλλά από κει ψωνίζω μόνο φύλλο κρούστα και ταχίνι!!! 
Έτσι και το φύλλο κουρού δε θα ξέφευγε από τη διαδικασία.

Χρειάστηκα

33

Giorgos Varvakis

2:30:00 μ.μ.

Το πιο γνωστό Κιμωλιάτικο προϊόν είναι η λαδένια. Φτιάχνεται με ζυμάρι, φρέσκια ντομάτα, κρεμμύδι και ελαιόλαδο. Τόσο απλά, τόσο νόστιμα!!

ΥΛΙΚΑ

Για τη ζύμη

400 γρ. αλεύρι

250 ml νερό χλιαρό

2 κ.τ.σ. ελαιόλαδο

1 κ.τ.σ. νιφάδες πουρέ πατάτας

1 κ.τ.γ. αλάτι

1 κ.τ.γ. ζάχαρη

2 κ.τ.γ. μαγιά σκόνη

Για τη λαδένια:

1-2 κρεμμύδια σε φέτες

2 ντομάτες σε φέτες

2 κουταλάκια ρίγανη

Αλάτι

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ

Σε μια λεκάνη ανακατεύουμε το αλεύρι, το αλάτι, τη μαγιά, τη ζάχαρη, τον πουρέ και το λάδι. Ρίχνουμε το νερό και το δουλεύουμε λίγο με το χέρι.

Μεταφέρουμε το μείγμα πάνω σε μια αλευρωμένη επιφάνεια και το ζυμώνουμε μέχρι να πάρουμε μια ζύμη ελαστική και ομογενοποιημένη. Την πασπαλίζουμε με αλεύρι και την καλύπτουμε με μια πετσέτα.

Την αφήνουμε για καμιά ώρα και μετά τη βάζουμε σε ένα ταψάκι το οποίο έχουμε αλείψει με ελαιόλαδο.

Την ανοίγουμε με τα δάχτυλα μέχρι να καλύψει όλη την επιφάνεια του ταψιού.

Τη σκεπάζουμε με τις φέτες από το κρεμμύδι και τη τομάτα.

Πασπαλίζουμε με τη ρίγανη και προσθέτουμε αλάτι.

Ρίχνουμε πάνω από τη λαδένια το υπόλοιπο λάδι και ψήνουμε στους 165ο – 180ο C για 45' περίπου. Μετά από λίγη ώρα το σπίτι μοσχομυρίζει.

Τραγανή γευστικότατη και μυρωδάτη εκπλήσσει ευχάριστα τους λιγότερο μυημένους!!!

Καλή Σαρακοστή!!

30

Giorgos Varvakis

11:45:00 μ.μ.

Πήρε το μάτι μου πρόσφατα σε κάποιο από τα πολύ αξιόλογα blogs (ας με συγχωρήσει δε θυμάμαι σε ποιο) που φιλοξενούνται στο πλάι της πτωχής πλην τίμιας σελίδας μου, μια συνταγή για focaccia και θυμήθηκα ότι έχω κρατήσει από το Δεκέμβρη μια συνταγή για τη γλυκιά εκδοχή της.
Την έφτιαξα με σταφύλι φράουλα που μέχρι τα Χριστούγεννα τουλάχιστον τα έβρισκα στη Λαϊκή. Δεν έχω προσέξει αν κυκλοφορούν ακόμη.
Όχι δεν έχω τεμπελιάσει...!! Απλά "ανεβάζετε" όλες σας τόσα πολλά ξελογιάρικα και μαγικά πράγματα, που προσπαθώντας να τα φτιάξω, «παραμελώ» τη δική μου ”cucina” :)
Επειδή δε μπορώ να περιμένω για τη schiacciata μου, τη βάζω αμέσως και σας προσκαλώ να τη δοκιμάσετε…
Η συνταγή παραπέμπει άμεσα στην Τοσκάνη !!
Πάμε λοιπόν.

15

Giorgos Varvakis

12:44:00 μ.μ.

Ο χασάπης μου ο κ. Γιώργος, φιλόσοφος εκ πεποιθήσεως (έχουμε κάνει ατελείωτες συζητήσεις επί παντός επιστητού), λάτρης του Λαϊκού, του ρεμπέτικου και του Β’ Προγράμματος, μου έχει πει ότι κάθε κομμάτι κρέας είναι κατάλληλο για συγκεκριμένο φαγητό.
Η πλάτη κάνει για όλα!!! 

16

Giorgos Varvakis

2:11:00 μ.μ.

Τα όσπρια παρ’ ότι αποτελούσαν βασικό και αναντικατάστατο στοιχείο του καθημερινού σχεδόν διαιτολογίου των παιδικών μου χρόνων, τα «ανακάλυψα» σταδιακά και σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου.

Τη φασολάδα για παράδειγμα, την «ανακάλυψα» στην κατασκήνωση, καλοκαίρι του ’69 στον Αη Λιά, πάνω απ το Καρλόβασι. Μαγειρεμένη σε καζάνι στα ξύλα, σερβιρισμένη μεσημέρι – βράδυ κι εγώ να ζητάω κι άλλη μερίδα!!

Τα ρεβίθια – πιλάφι, σαν επίσημο φαγητό του τρύγου στο Καλάμι του Βαθιού, μαγειρεμένα εκπληκτικά από τη γιαγιά μου. 10ετία του 70.

Φάβα και μαυρομάτικα, στα χρόνια τα φοιτητικά, τα βράδια που «ξοδεύαμε» στα ταβερνεία των Εξαρχείων και στους δρόμους πίσω από τη Λ. Αλεξάνδρας.

Τα κουκιά μονάχα ξερά και χλωρά, έμειναν πίσω, ξεχασμένα στο τραπέζι του χωριού, τις βροχερές μέρες του Χειμώνα και τα ηλιόλουστα ανοιξιάτικα μεσημέρια, σπεσιαλιτέ από τη μάνα μου. Μου έχει μείνει ακόμα, μόνο η έκφραση (κι αν μπορέσετε να την προφέρετε φτύστε με) «ένα πνάκκ κκιά», που σημαίνει «ένα πιάτο κουκιά»

Όλα τα παραπάνω εκτός από τα «κκιά», αποτελούν μέρος και του σύγχρονου διαιτολογίου της κουζίνας μας. Εκπληκτικά μαγειρεμένα από τη Μαριώ μου σε όλες τους τις εκδοχές: Ρεβιθάδα στο πήλινο, φασολάδα χυλωμένη, γίγαντες στο φούρνο, φακές να θέλεις κι άλλες, μαυρομάτικα σαλάτα. Φάβα; Ε, να κάνω κι εγώ κάτι!!!

18

Giorgos Varvakis

10:47:00 π.μ.

Με τις Γιορτές, τις ευχές και τις βασιλόπιτες, μας έπιασε μια «χαλαρότις» ένα πράμα :) 
Μου λέει κι ο φίλος μου ο Γιάννης χθες το βράδυ "άντε δε θα βάλεις καμιά συνταγή;", είχα φωτογραφήσει το μεσημεριανό φαγητό και να το στην cucina!! 
Μου είχε «μυρίσει» από μέρες φαγητό κατσαρόλας και δη, λεμονάτο.
Πήρα από το χασάπη μας τον κ. Γιώργο 1κιλό μοσχαράκι κιλότο και 1 φέτα νουά και επιδόθηκα στα παρακάτω :

22

Giorgos Varvakis

12:08:00 μ.μ.

Κυρίες μου και κύριοι!
Την ερχόμενη Κυριακή 17 του μήνα, θα κόψουμε την πίτα μας! 
Σας προσκαλούμε λοιπόν, να «πάρετε» το κομμάτι σας και να ανταλλάξουμε ευχές για το καλό του χρόνου!!


Η βασιλόπιτα έγινε με την υπέροχη συνταγή για τσουρέκι, της αγαπημένης μου «συμμαθήτριας» Μαρίας Β.
Να είσαι καλά Μαράκι, με έβγαλες πάλι ασπροπρόσωπο :)

37

Giorgos Varvakis

12:46:00 μ.μ.