una cucina

una cucina

Καλωσορίσατε στην κουζίνα μας!!
Εδώ, οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι δοκιμές, οι εικόνες, οι προσδοκίες, ανταμώνουν αρμονικά και μας οδηγούν σε παράδεισο γευστικών ηδονών!
Δείτε και μόνοι σας ;)

food n' eros


Συνταγή αφιέρωμα είναι τούτη η σημερινή!! Οι περισσότεροι (ες) αν όχι όλοι εδώ πέρα, γνωρίζετε για το υπέροχο βιβλίο της Αγγελικής Ξανθάκη, της δικής μας Κικής «μικρή κουζίνα – ψωμιά & ζύμες», που παρεμπιπτόντως πρόσφατα κυκλοφόρησε στη 2η έκδοσή του από το Εντυπο!! 
Κατάφερα και κράτησα στα χέρια μου το προτελευταίο τεύχος της 1ης έκδοσης. Το τελευταίο κληρώθηκε στο 1ο GR food bloggers camp!!!




Πέρα από την επιμελημένη έκδοση, τις φοβερές ζυμαρένιες συνταγές τις αναλύσεις τις συμβουλές τις επεξηγήσεις και τις καταπληκτικές φωτογραφίες, στο βιβλίο που κρατάω, υπάρχει κάτι στην πρώτη σελίδα του, που το κάνει υπέροχα δικό μου : είναι η ξεχωριστή ζεστή αφιέρωση της Κικής !!
Ξέρω ζηλεύετε τώρα λίγο, αλλά τι να κάνουμε;; Συμπάθειες είναι αυτές!!!
Ξεφυλλίζοντας τις 130 πολυτελείς σελίδες του, από τις 55 συνταγές που προσπάθησαν να με πλανέψουν (και το κατάφεραν όλες τελικά!), εκείνη που με λύγισε με την πρώτη ματιά, ήταν μια παλιά μου αγαπημένη, που εδώ πέρα φόρεσε τα "καλά της" και δε μου άφησε κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης: 
«Ή εμένα ή καμιά» μου ψιθύρισε κλείνοντας πονηρά το μάτι και γύρισε αποφασιστικά το κουμπί του μίξερ...
Μάζεψα τα ... υλικά μου όσο πιο γρήγορα μπορούσα και προσπάθησα να συγκεντρώσω το μυαλό μου, που ήδη έπλαθε μυρωδάτες ονειρικές εικόνες...
Το αποτέλεσμα δικαίωσε απόλυτα την εκλογή μου κι αφού η συγγραφέας «ενέκρινε» τις φωτογραφίες μου, είμαι πια έτοιμος για την παρουσίαση της συνταγής!!!




Καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!!
Σίγουρα υπάρχουν πολλές εκδοχές αυτού του γλυκού, αλλά την συγκεκριμένη δεν την αλλάζω με τίποτα. Μου την έμαθε μια αγαπημένη μου θεία στην Κέρκυρα  (η θεία Ελένη) και όποτε την φτιάχνω την θυμάμαι με πολύ αγάπη!

Σας κερνάω λοιπόν ( δυστυχώς από απόσταση ) το αγαπημένο αυτο γλυκό όλων των φίλων μου αλλά και του μικρού μου.
Το Σάββατο το απόγευμα είχε καλέσει στο σπίτι κάποιους φίλους του και όταν τον ρώτησα τι γλυκάκι να ετοιμάσω μου απάντησε, "εεεεε cheesecake, εννοείται βρε μαμά!!!
Οπότε το γλυκάκι έκλεισε. Το φαγητό το άφησε πάνω μου, πάλι καλά!!
Είναι τρομερά γρήγορο και εξαιρετικά εύκολο. Αν έχετε και σπιτική μαρμελάδα, (αληθινή), ακόμα καλύτερα. Εγώ χρησιμοποίησα το τελευταίο μου βαζάκι!!




Όταν ο καιρός είναι στη βροχή, καταφεύγω πάντα σε συγκεκριμένα φαγητά. Φασολάδα, γίγαντες, φακές, ρεβιθάδα, σπανακόρυζο, άγρια χόρτα με σαρδέλες ψητές κλπ.
Για όλα «φταίνε» τα παιδικά βιώματα …
Είχα αγοράσει πρόσφατα σπανάκι για πίτα, αλλά ο καιρός με έσπρωξε και το ‘φτιαξα με ρύζι :)





Βρισκόμαστε ήδη στο 2ο 24ωρο μετά κι όμως το μυαλό μου και η καρδιά μου, βρίσκονται ακόμα στο κτίριο της οδού Πειραιώς στον Ταύρο.



Ιούλιος 2010 : Αφού χορτάσαμε ποδαρόδρομο φωτογραφικές λήψεις και σνίτσελ στη Βιέννη, αποφασίσαμε «στο φτερό» να πάμε εκδρομή στη Μπρατισλάβα
Η διαδρομή με το τρένο 1 ώρα και το εισιτήριο με επιστροφή αυθημερόν, σχεδόν «τσάμπα»!! Η μέρα ηλιόλουστη, το ταξίδι υπέροχο και η διάθεση στα ύψη.
Μετά τις πρώτες εντυπώσεις για την πόλη που ολοένα και γίνονταν καλύτερες κι αφού είχαμε απολαύσει έναν εκπληκτικό καφέ και πανοραμικές εικόνες, βρεθήκαμε κοντά στο μεσημέρι στην κεντρική πλατεία του ιστορικού κέντρου της πόλης. Απέναντι από την Ελληνική πρεσβεία υπάρχει ένα εστιατόριο με ονομασία Bagel & Coffee STORY!  
Oh, My, God!!! που λέει και η φίλη μου η Tia! Ήταν η πείνα, ήταν η κούραση απ το περπάτημα, ήταν το περιβάλλον, διαλέξαμε 2 τεράστια από το menu και τα καταβροχθίσαμε!! Υπέροχη τραγανή ζύμη, φανταστική γέμιση, καταπληκτική γεύση. Φεύγοντας από εκεί «πήρα» και τα 3 αυτά μαζί μου και θα έσκαγα αν δεν κατάφερνα να τα ξαναζήσω «οίκαδε»! Έψαξα κι έμαθα την ιστορία τους, πειραματίστηκα με διάφορες συνταγές και να ’μαι…








Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!
Μιας και κρύωσε ο καιρός, είπα να υποδεχτούμε το φθινόπωρο
με μια ανάλογη συνταγή.
Μια σουπίτσα εύκολη, νόστιμη και μυρωδάτη. Ελπίζω να τρώτε τα μανιτάρια!!!!!




Στο γυμνάσιο που πήγαινα, στο Μαραθόκαμπο της Σάμου, ερχόταν στα διαλείμματα στην αυλή, ένας πλανόδιος γλυκατζής, ο Γιάνναρος, που πουλούσε σε σακουλάκια, στριφτές χρωματιστές, αρωματικές, υπέροχες καραμέλες που έφτιαχνε ο ίδιος, μπακλαβά με χειροποίητο φύλλο, παστέλι και σαμαλάκι. Μικρά κομμάτια που σε χόρταιναν με τη γεύση τους και όχι με τον όγκο και την ποσότητά τους.
Όταν έφτιαξα αυτό το γλυκό για πρώτη φορά, τον θυμήθηκα...
Η συνταγή με ελάχιστες αλλαγές περιλαμβάνεται στο βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ της κ. Βέφας Αλεξιάδου και είδε «τα φώτα της δημοσιότητας» από τα χέρια μου, πριν από ~20 χρόνια.
Εκεί στα άγουρα χρόνια της ενασχόλησής μου με την κουζίνα που (τότε) περιελάμβανε σχεδόν αποκλειστικά ζαχαροπλαστική.
Η ανάρτηση είναι "χάρισμα" στις κυρίες του Buzz (Orelia, Νατασσάκι & Ντίνα) που είχαν την υπομονή να περιμένουν :)




Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!

Πρόσφατα επισκέφτηκα τους γονείς μου όπου ο πατέρας μου, (γνωστός λάτρης του οίνου και του καλού μεζέ)!! μόλις είχε παραλάβει ως «δώρο» από κάποιον φίλο του λουκάνικο από τη Θήβα. Όπως καταλάβατε και οι φίλοι του πατέρα μου μόνο φαγώσιμα δώρα του φέρνουν. Είναι τα μόνα που εκτιμά δεόντως!
Άρχισε λοιπόν τις γαλιφιές του τύπου
« Μαρία.. ξέρεις να φτιάχνεις σπετσοφάι»?? λέεεεεμε τώρα….δεν ήξερε ότι ξέρω.
Ποτέ δεν μου ζητάει άμεσα να του φτιάξω αυτό που θέλει, το πάει πάντα πλάγια λες και του΄χω πει ποτέ όχι.
«Μωρέ.. να.... μου έφεραν λίγο λουκάνικο, ιδανικό για σπετσοφάι και το βραδάκι θα βρεθούμε με τα παιδιά, ( οι φίλοι που λέγαμε) και σκέφτηκα να τους το πάω»!!
« Ε, θα προσπαθήσω» λέω και εγώ, τι να έκανα? Και εξαφανίστηκε να πάει να φέρει τα υλικά μήπως και αλλάξω γνώμη και του φύγω και του μείνει το λουκάνικο αμανάτι. Όχι ότι θα πήγαινε χαμένο βέβαια..
Έτσι λοιπόν έγινε ένα τέλειο μεζεδάκι για τις κρύες μέρες που θα έρθουν. Μην κοιτάτε την παρέα του κυρ Σπύρου ( πατέρας ), αυτοί δεν έχουν τέτοια θέματα. Είναι ικανοί να το φάνε και με καύσωνα!!!!
Ζητώ κατανόηση για τις photo, διότι είναι από το κινητό μου. Εγώ επίσκεψη πήγα!!!!!




Κεφτές (και δε φταις!!!) Παραλλαγές, να φαν' κι οι κότες!! Στο μέγεθος, στα υλικά αλλά κυρίως στα μυρωδικά. Με ούζο, με σκόρδο, με κύμινο, με πορτοκάλι...
Εδώ έχω βάλει κιμά ανάμεικτο και δυόσμο!!
Έχουν υπέροχη γεύση!! Τρώγονται ζεστά ή κρύα. Έχουν κλασσική υφή, δηλαδή "κρεατένια" και σε κάθε μπουκιά γεμίζει το στόμα αρώματα και νοστιμιά!! Απαραίτητο εφόδιο κάποτε στις σχολικές εκδρομές ή όταν αποφασίζαμε να περάσουμε το Αιγαίο. Ξεκούμπωναν οι καστανιές (χάλκινα σκεύη μεταφοράς φαγητού likeTupperware:)) γεμίζαμε τη χούφτα, παίρναμε κι ένα κομμάτι ψωμί στο άλλο χέρι και βγάζαμε το ταξίδι. Όσο τους σκέφτομαι, άλλο τόσο τους λιγουρεύομαι.
Πάμε να τους φτιάξουμε λοιπόν...




Συνήθως...για να μην πω πάντα, πειράζω λιγάκι τις αρχικές συνταγές. Μ' αρέσει να βάζω την δική μου πινελιά. Έτσι και αυτην την φορά πρόσθεσα αμυγδαλάκια για EXTRA γεύση, χυμό πορτοκαλιού για περισσότερη υγρασία, και amaretto στο σιρόπι για άρωμα.
Αααααννν και δεν ειμαι ο Παρλιάρος, μπορώ να πω οτι τα κατάφερα!!
Αν δεν με πιστεύετε.............ρωτήστε τον Γιώργο που τραταρίστηκε!!!!
Καλή γλυκιά εβδομάδα.



Όταν κλείνεις τα μάτια στην πρώτη δαγκωματιά...
ΥΛΙΚΑ
150 γρ βούτυρο
2 ½ φλ αλεύρι ΓΟΧ
4 μεγάλα μήλα
4 αυγά
1 κτγ baking powder
3 κτΣ ζάχαρη σκούρα
3 κτΣ ζάχαρη λευκή κρυσταλλική
1 λεμόνι (από λεμονιά!!)



ΥΛΙΚΑ

• 1 μεγάλο μαρούλι ‘σαλάτα’
• 1 ντομάτα
• Λαδοτύρι Λέρου ( δωράκι, από τις διακοπές των κουμπάρων μου )*
• 2 φιλέτα κοτόπουλου πανέ ( περίσσευμα από το μεσημέρι)
• Λίγο σουσαμάκι
• Λάδι, μουστάρδα, λίγο κόκκινο κρασί, ελαιόλαδο, αλάτι και ελάχιστη σκόνη σκόρδου ( όλα μαζί χτυπημένα σε βαζάκι ).

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Όπως ακριβώς την φαντάζεστε, ή όπως σας έρθει!!!!

Συνήθως οι φίλοι ανταλλάσουν μεταξύ τους μετά τις διακοπές, κεράκια, κούπες, και διάφορα μικρά ενθύμια από τα μέρη που επισκέφτηκαν το καλοκαίρι τους.
Οι δικοί μου, μου φέρνουν τυριά, ζυμαρικά, αρωματικά λάδια, ποδιές κουζίνας, μαγειρικά και κουζινικά σκεύη, μπαχαρικά και οτιδήποτε έχει να κάνει με το αγαπημένο δωμάτιο του σπιτιού μου, την κουζίνα μου.
Τυχαίο?? Ευτυχώς.. δεν νομίζω!!!





IMG_0183
Ένας απίθανος μεζές που μας δίνει σχεδόν πάντα απλόχερα η φιλόξενη σαμιώτικη γη.
Οι γνωστές στη Σάμο κουμαρένιες μανίτες, φυτρώνουν κάτω από κουμαριές και πευκοβελόνες από Οκτώβρη μέχρι και Γενάρη, για να φυτρώσουν χρειάζονται υγρασία και ήλιο.
Από μαθητής του δημοτικού περίμενα να σχολάσω για να ξαμοληθώ στο κοντινό δασάκι για να βρω και να τηγανίσω το πεντανόστιμο αυτό μεζεδάκι.





Προθάλαμος (όπως πρόλογος) : Η Μαρία ξαναχτύπησε!! Αυτή τη φορά πολλαπλώς. Εκτός από την κουζίνα της, έχει μεγάλη τρέλα και με τη φωτογραφία. Με την παλιά της μηχανή είχε τραβήξει υπέροχες εικόνες, που μπορείτε να δείτε, πατώντας ΕΔΩ, ΕΔΩ ή ΕΔΩ!!! 
Όταν πρόσφατα η Sony που είχε χάλασε, την καρδιά της έκλεψε μια Pentax με τεράστιο zoom. Προσπαθώντας τώρα να μάθει τα κόλπα της, άρχισε να φωτογραφίζει εντός της κουζίνας, οπότε προέκυψαν άμεσα 2 αναρτήσεις και όπως μου υποσχέθηκε, έπεται συνέχεια (ήταν να μη πάρει φόρα). 
Η γλυκιά ανάρτηση που ακολουθεί είναι όλη μα όλη δική της!! 



Ένα εύκολο, γρήγορο και πεντανόστιμο γλυκάκι χωρίς πολλά αυγά και (χωρίς) μεγάλη ταλαιπωρία!!!!!!!


ΥΛΙΚΑ
• 1 ¼ φλ. σιμιγδάλι ψιλό
• ¼ φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 φακελάκι μπέικιν
• 1 κουτ. γλ. γεμάτο κανέλα
• ¼ κουτ. γλ. γαρύφαλλο τριμμένο
• 3 κουτ. σπ. γεμάτες κακάο
• 2 βανίλιες
• 6 αυγά
• 1 φλ. ζάχαρη
• 1 φλ. καρυδόψιχα χοντροκομμένη
• ¾ φλ. σπορέλαιο


ΥΛΙΚΑ για το σιρόπι
• 3 φλ. νερό
• 2 φλ. ζάχαρη
• 1 βανίλα
• 2 κτΣ κονιάκ
• Μισό λεμόνι (στυμμένο)




Μια Κυριακάτικη συνταγή για μια Φθινοπωρινή Δευτέρα!!

ΥΛΙΚΑ
1 κόκορας 1½ κιλό
4 κτσ ελαιόλαδο
1 κρεμμύδι ξυσμένο
2 κτσ αλεύρι
½ φλιτζάνι brandy
1 ½ φλιτζάνι κόκκινο κρασί
½ φλιτζάνι λιαστό μοσχάτο
2 σκελίδες σκόρδο
1 κτσ πελτέ ντομάτας
Αλατοπίπερο
Μαϊντανό θυμάρι ρίγανη & 1 δαφνόφυλλο




Για τα καλωσορίσματα μετά τις άδειες, για τις επιτυχίες των παιδιών μας (του δικού μου και των δικών σας) στις εξετάσεις, για τη μακρινή απουσία από τις σελίδες μας, άνοιξα σήμερα τα βαζάκια με τα γλυκά της Τώνιας και σας...αφήνω να δοκιμάσετε…




Πρώτη και ίσως τελευταία συνταγή για τον Αύγουστο, ένεκα της επικείμενης αναχώρησης για τα πάτρια εδάφη (πλέον). Ίσως βέβαια μου κάνουν καμιά έκπληξη τα συνεταίρια μου και δε βαρεθείτε να σερβίρεστε τας κεμπάπ όλο το μήνα!!! Βλέπουμε…
Το φαγητό αυτό, μου φέρνει πάντα στο μυαλό, κυριακάτικα μεσημέρια με όλους ή σχεδόν όλους (αφού ο πατέρας μου ταξίδευε) γύρω από το τραπέζι, την καράφα με το βαρελίσιο κρασί του μπάρμπα Ξενοφώντα στη μέση, και το καλοσχηματισμένο βουναλάκι από το σχήμα της κούπας του ρυζιού, γαρνιρισμένο με τη σάλτσα και το ψιλοκομμένο κρέας.
Το έφτιαξα πρόσφατα και είχε τόση γλύκα στη γεύση του, λες και κουβαλούσε μαζί του όλες τις αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο.






Από τους πιο δημοφιλείς κεφτέδες του καλοκαιριού, συντροφεύουν υπέροχα τα παρεΐστικα βράδια μας είτε στο μπαλκόνι του σπιτιού, είτε (ακόμα καλύτερα) στα ταβερνάκια με τα τραπεζάκια έξω, κάτω απ τα πλατάνια ή πλάι στο κύμα!!

ΥΛΙΚΑ
½ κιλό κολοκύθια
1 κρεμμύδι (από τη Βελανιδιά!!)
100 γρ φέτα
1 αυγό
1½ κούπα αλεύρι γοχ
1 κτγ μπέικιν
ελάχιστο αλάτι
πιπέρι
μάραθο ψιλοκομμένο
μαϊντανό ψιλοκομμένο

αλεύρι για....αλεύρωμα
ελαιόλαδο για το τηγάνι




Η Μαρία όπως έχω αναφέρει και στην προηγούμενη ανάρτηση, είναι καλή μου φίλη και συνάδελφος τα τελευταία…15 (;) χρόνια!!!
Η Μαρία επίσης είναι δεινή μαγείρισσα, με μια τεράάάστια «τρέλα» για ότι κινείται γύρω από τον πάγκο της κουζίνας…
Έχουμε την τύχη όλοι εμείς που εργαζόμαστε μαζί της στον ίδιο χώρο, να γευόμαστε (όχι όσο συχνά θα θέλαμε) τα γευστικά της πονήματα και να καμαρώνουμε για τις επιδόσεις της!!
Την περασμένη εβδομάδα γιορτάσαμε τα γενέθλιά της με μια υπέροχη γευστικότατη σοκολατόπιτα, σερβιρισμένη με μια μπάλα παγωτό καϊμάκι!!
Όταν μπήκε στο γραφείο κρατώντας το πιάτο, διαπίστωσα όπως και όλοι οι υπόλοιποι, ότι δεν είχαμε καμιά φωτογραφική μηχανή μαζί μας. Τη λύση έδωσαν τα κινητά και έσωσαν την παρτίδα. Μου έγραψε και τη συνταγή, οπότε…Η συνέχεια επί της οθόνης!!




ή αλλιώς :Μπιφτέκια στη γάστρα

ΥΛΙΚΑ
500 γρ κιμά ανάμεικτο (μοσχάρι χοιρινό)
1 κρίθινο παξιμάδι αλεσμένο
1 αυγό
Μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 κτσ μουστάρδα
1 κτσ ελαιόλαδο
½ κτγ σόδα μαγειρική
1 κτσ ξίδι
Καρυκεύματα (αλάτι πιπέρι πάπρικα κορίανδρο)
Παραλίγο να ξεχάσω το πιο βασικό…. 1 κτσ Ρίγανη από το Μπάλο!!!

Ντιπ για Dip
1 γιαούρτι στραγγιστό 2%
2 αγγουράκια τριμμένα & στραγγισμένα
Άνηθο ψιλοκομμένο
Αλάτι
Λίγο λαδάκι
Λίγο ξίδι




«Έκλεψα» τ’ ομολογώ και ως γνωστόν «Αμαρτία εξομολογουμένη, ουκ έστι αμαρτία»!!
 Θες ο υδράργυρος που έχει πάρει τα βουνά αυτές τις μέρες, θες η λαχτάρα στο βλέμμα, μόλις αντίκρισα το θέαμα ...υπέκυψα!!


Η Αλεξάνδρα έβαλε λεμόνι, εγώ προτίμησα κερασάκια ολοστρόγγυλα και ολόγλυκα!!! 

Κατά τα άλλα το εγχείρημα είχε υπέροχα αποτελέσματα και είπα να σας δροσίσω λιγάκι κι εσάς σήμερα, με τους 39ο C στο κεφάλι!!

"Κύριο, παγκωτό κεράσει;;" 
"Πού το κατάλαβες βρε; Ναι παγωτό κεράσι είναι!!!" 




Με αυτή την υπέροχη καλοκαιρινή συνταγή, καλωσορίζω το φίλο μου και συνεργάτη από δω και μπρος Νίκο από το ... μακρινό Μονοπάτι, στον πάγκο της κουζίνας μου!! Υπόσχεση δίνουμε για συναρπαστικότερες αναρτήσεις!! Καλώς όρισες Νικόλα!!


IMG_0454


Μερικές αγαπημένες νοστιμιές των καλοκαιρινών διακοπών είναι φυσικά τα ψαρικά.
Τα αφρόψαρα, όπως κολιοί, σαρδελίτσες, σαβρίδια, ζαργάνες κλπ γίνονται πανεύκολα μεζεδάκια στο φούρνο χωρίς μεγάλο κόπο για καθάρισμα και σε σύντομο χρόνο.

IMG_0453


Η πρόταση μας σήμερα περιλαμβάνει δύο διαφορετικά ψάρια μαγειρεμένα στο φούρνο με τον ίδιο τρόπο. Σαρδέλες και ζαργάνες με πολύχρωμες πιπεριές και λαδορίγανη στο φούρνο.


Μια ακόμα γλυκιά δημιουργία από την καλή μου φίλη και "εξωτερική συνεργάτιδα" του blog (βλέπε : μαρμελάδα σύκο, χαλβάς), την Τώνια από τη Μυροβόλο




Στη Χίο το τριαντάφυλλο γλυκό, το έλεγαν ροδοζάχαρη, ίσως από το ρόδινο χρώμα του. Καλωσόριζαν τα νεογέννητα κοριτσάκια με αυτό μετά τη γέννηση τους για να έχουν πάντα ρόδινα μάγουλα, καθώς και τη γλύκα και το άρωμα του.
Θεωρείται εξαιρετικό για την καλή λειτουργία του εντέρου και χωνευτικό.
Συνοδεύει εξαιρετικά παγωτό (καϊμάκι, βανίλια) αλλά και panacotta!!




Η σημερινή ανάρτηση έχει μεγάλη εισαγωγή, γι αυτό όποιος βαριέται να διαβάσει, ας το δηλώσει από τώρα κι ας μπει αμέσως στο «ψητό» (εδώ … στο τηγανιτό!!)
Είχα ξεκινήσει τον περασμένο μήνα να κάνω ένα αφιέρωμα στη ζύμη και τα προϊόντα της. Με τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσα, πήγε λίγο πίσω το project (sic!!) αλλά νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή, να το ξαναπιάσω από εκεί που το άφησα.
Στο χωριό μου, τα Κουμέικα της Σάμου, ο κόσμος παλιότερα ασχολιόταν κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη θάλασσα. Τα επαγγέλματα αυτά, απαιτούσαν πολύωρη και μακρόχρονη απουσία από το σπίτι. Στις διατροφικές τους καθημερινές ανάγκες και συνήθειες, το ζυμάρι σε όλες του τις μορφές έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Τεράστια καρβέλια, σκάφες παξιμάδια, πίτες κυρίως με χορταρικά ή κολοκύθα, αλλά και … τηγανίτες!!
Από το ζυμάρι που έφτιαχναν το ψωμί, ένα μέρος του, έπαιρνε το δρόμο για τον πλάστη και το τηγάνι. Οι τηγανίτες ή «ντγανίτις» (από το τηγάνι -> ντγανν) στρογγυλές και μεγάλες, με λίγο τριμμένο τουλουμοτύρι, μυζήθρα ή ντόπιο στραγγιστό έδιναν λύση στην πείνα και την κούραση της ημέρας μακριά από το σπίτι.



Μια ιστορία που έχει μείνει από παλιά και έχει να κάνει με το πλήθος και το μέγεθος της τηγανίτας, είναι η παρακάτω :
Κάποια γυναίκα στο χωριό, είχε πάρει για εργάτη στα χτήματά της τον Τραπάνα, ένα γεροδεμένο, μεγαλόσωμο άνδρα. Το φαγητό της ημέρας ήταν βέβαια οι τηγανίτες. 
Όταν επέστρεψαν αργά το απόγευμα στο χωριό, βγήκε η γυναίκα στη γειτονιά κι έβγαλε «βρώμα»: «Μαρέ, δε θα του πστέψτει, ου Τραπάνας σήμιρα στου χουράφ, έφαϊ 40 ντγανίτις». (Όποιος θέλει μετάφραση να μου πει)
Το βράδυ όταν πήγε ο Τραπάνας στο καφενείο, όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω του. Είχε μαθευτεί το νέο. Κάθεται τότε στην καρέκλα του, παραγγέλνει στον καφετζή μια σούμα και βγάζει από την τσέπη του σακακιού του μια μικρή τηγανίτα από τις μεσημεριανές, με διάμετρο 5-6 εκατοστά!! 

«Ιδού κι του δείγμα» τους λέει κι έγινε απίστευτος χαμός από τα γέλια!! Τις είχε κάνει πολύ μικρές για να φτουρήσουν η πονηρή! Πού να τολμήσει να ξαναμιλήσει η κυρά!!!


Στους καιρούς που ακολούθησαν περιορίστηκε λίγο ο ρόλος τους ,αφού οι νοικοκυρές λιγόστεψαν τα ζυμώματα, αλλά ποτέ δεν έχασαν τη θέση τους στο τραπέζι, αφού πάντα υπήρχαν και υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές τους (like me)!!!
Είχα βάλει παλιότερα μια ανάρτηση στο Μπάλο και το Greekmasa, με τίτλο «Τηγανίτες της παπαδιάς», τηγανίτες δηλαδή, που έφτιαχνε και φτιάχνει η μάνα μου, με συνταγή της γειτόνισσας της, της παπαδιάς. Αυτή τη συνταγή δοκίμασα και πρόσφατα, ελαφρά τροποποιημένη!
Προκαταβολικά δηλώνω ότι η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο φίλο μου το Γιάννη που γνωρίζω ότι τις λατρεύει, με την ευχή να βρει κάποτε τη γεύση που του άφηναν οι τηγανίτες της γιαγιάς του!


Σας κούρασα;; Βουρ για ντγανίτις !!!


ΥΛΙΚΑ
½ κιλό ΑΛΕΥΡΙ (έβαλα μισό-μισό ντόπιο (σαμιώτικο) από το μύλο, με αλεύρι γοχ)
1 κτγ baking powder
1 κ.τ.σ. βούτυρο
1 κτσ extra virgin ελαιόλαδο ΕΛΙΑ ΜΑΡΚΟΥ
1 κ.τ.σ. σούμα (ρακή)
1 ΑΥΓΟ
1 κοφτό κ.τ.γ. ΑΛΑΤΙ
ΣΟΔΑ στη μύτη του κουταλιού
1 κ.τ.γ. μέλι
100 ml ΓΑΛΑ
νεράκι

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Έβαλα σε μια λεκάνη το αλεύρι κοσκινισμένο με το baking powder . Έκοψα σε κομματάκια το παγωμένο βούτυρο το έριξα στη λεκάνη με το αλεύρι και τα έτριψα με τα δάχτυλα. Πρόσθεσα τα υπόλοιπα 6 υλικά στη σειρά (ελαιόλαδο, σούμα, αυγό, αλάτι, σόδα, μέλι) και συνέχισα ανακατεύοντας το μείγμα με το χέρι.
Πρόσθεσα σταδιακά το ΓΑΛΑ και στη συνέχεια το ΝΕΡΟ. 
Η ζύμη έγινε εύπλαστη, χωρίς να κολλάει.
Τη σκέπασα με μια πετσέτα και την άφησα στην άκρη για 20 λεπτά.
Στη συνέχεια τη χώρισα σε 4 μέρη.
Πήρα ένα από αυτά, το έπλασα μπαστούνι και το χώρισα σε 10 κομμάτια.
Τα αλεύρωσα ελαφρά με ΝΙΣΕΣΤΕ και τα έπλασα σε στρογγυλές πιτούλες.

Τις σκέπασα με πετσέτες για να μη ξεραθούν.
Όταν τελείωσα με όλο το ζυμάρι, έβαλα ελαιόλαδο στο τηγάνι και το άφησα να κάψει.
Χαμήλωσα στο μάτι στο 5 - 6 (κλίμακα 0-9) και τις τηγάνισα μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.
Τις άπλωσα σε δίσκο πάνω σε απορροφητικό χαρτί.

Έτριψα στη συνέχεια ξερή μυζήθρα Κρήτης και γραβιέρα Παραμυθιάς, για να έχουμε επιλογές στη γεύση.

Τις φόρτωσα τυρί και ντοματίνια πεντανόστιμα που βρίσκω στη Λαϊκή του Σαββάτου, γέμισα την καράφα με ένα εξαιρετικό Ροδίτη που ανακάλυψα πρόσφατα στη γειτονιά μου και έδωσα τα ρέστα μου!!!!


Α!! ξέχασα να αναφέρω ότι έστειλα και μερικές τηγανίτες (σε φωτογραφίες) «δώρο» στο Γιάννη, να τις μυρίσει.
Τις αληθινές θα τις φτιάξουμε παρέα το καλοκαίρι στο χωριό!!


"Ιδού και το δείγμα"!! :))




Η «απολογία» του … Γιώργη:
Η αποχή μεγάλη.
Όχι δεν έπαψα ξαφνικά να ασχολούμαι με το άθλημα!
«Εν αρχή ην» … η μελαγχολία από τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη Ελλάδα! Δε μπορεί, κάτι θα σας έπιασε κι εσάς, είτε το δείξατε είτε όχι!!!
Στη συνέχεια τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ….
Ήρθε το πένθος ξαφνικά μέσα στην οικογένεια και μας πήρε όλους από κάτω ο πόνος.
Τα πιάτα ετοιμάζονταν μηχανικά. Δεν υπήρχε περιθώριο για διασκέδαση…

Είχα πολύ καιρό να φωτογραφήσω φαγητό. Χθες το βράδυ φτιάχνοντας κάτι γρήγορο, μου ήρθε η όρεξη για παιχνίδι. Με δελέασαν τα χρώματα και είπα να του κάνω το χατίρι.
Πάμε πάλι λοιπόν!




Όταν τα πράγματα "ζορίζουν", ο κόσμος καταφεύγει σε εκφράσεις, που έχουν να κάνουν κυρίως με … προϊόντα ζύμης!!
«Θα πούμε το ψωμί ψωμάκι», ή
«Κάναμε το σκ@τό μας … παξιμάδι», ή
«Ελλαδάρα και ξερό ψωμί!!», ή
«Παλεύει για το ψωμί του», ή
«Εμείς ψωμί δεν έχουμε κι η γάτα πίτα σέρνει», ή
«Έχει να φάει πολλά ψωμιά ακόμη…», ή
«Λίγα είναι τα ψωμιά του…», ή
«Φάγαμε μαζί ψωμί και αλάτι!!», ή
«Εδώ ψωμί δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη» κ.α.

Είχα που λέτε μαζεμένες κάποιες δοκιμασμένες συνταγές ζύμης και είπα να τις βάλω σε μια σειρά, λόγω της κρισιμότητας των ημερών που ζούμε. Σε κάποιους μπορεί και να φανούν χρήσιμες!! Για όσους ενδιαφέρονται όμως για κάτι παραπάνω, κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό, το υπέροχο βιβλίο της φίλης μου της Κικής, που μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα :)




Της γιορτής το ΓΛΥΚΟ!
Εντάξει έχει μείνει μπισκοτογλυκό για κέρασμα, αλλά είπα να βάλω κι ένα φρέσκο ένεκα της ημέρας!! Πρόκειται για ένα κλασικό Lemon Ricotta cake (Sardinian) που βρήκα στο τελευταίο Gourmet της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ με την υπογραφή της Εύης Παπαδοπούλου. Πιστεύω κι εγώ ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα Lemon cake όλων των εποχών!!! Το κουκουνάρι δε που πρόσθεσε η Εύη, του πηγαίνει όντως εκπληκτικά!!!
Μαχαιράκι, κόβετε και σερβίρεστε :)






Ένα φαγητό εντυπωσιακό σε γεύση και αρώματα. Σχεδόν ... γιορτινό. Στην αναγγελία του για πιάτο ημέρας, άπαντες στο σπίτι πανηγυρίζουν!!!



ΥΛΙΚΑ


Για τα κεφτεδάκια :
½ κιλό κιμά
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο (SARAKAS)
½ ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
½ φλιτζάνι γαλέτα
1 αυγό
½ κτγ σόδα μαγειρική
1 κτγ ξύδι
1 φλιτζανάκι E.V. ελαιόλαδο (ΕΛΙΑ)
½ φλιτζάνι τριμμένη ξερή μυζήθρα
ελάχιστο αλάτι
πιπέρι
¼ κτγ μαστίχα ΧΙΟΥ τριμμένη


3-4 μέτριες πατάτες


Για τη σάλτσα:
3 ώριμες ντομάτες
½ κουτί κονκασέ
1 κτγ ντοματοπελτέ
1 κτγ ζάχαρη
1 πιπεριά Φλωρίνης
½ σκελίδα σκόρδο
βασιλικό ψιλοκομμένο
ελάχιστο αλάτι
αλάτι
πιπέρι
1 φλιτζάνι τριμμένη ξερή μυζήθρα







Το απίστευτο - πανεύκολο αυτό γλυκό, το «ανακάλυψα» αν θυμάμαι καλά τον περασμένο μήνα σε κάποιο από τα blogs που παρακολουθώ (www.cibusi.gr!!!) και από τότε το έχω φτιάξει καμιά δεκαριά φορές!! Το μπολ αδειάζει με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά αυτό δεν είναι η χαρά του «μάστορα»;
Στη συνταγή που βρήκα, πρόσθεσα μονάχα λίγη μαστίχα σκόνη στη σαντιγί και λίγο κακάο στην επικάλυψη.










Καλώς καμωμένα και...καλοφαγωμένα!!


Υπέρτιτλος : "Στιγμές “ιστορίας” και “δόξας” στους 150ο C – 200ο C !!"


Εκτός όλων των άλλων, φτιάξαμε :









Οι empanadas έχουν ισπανική και πορτογαλική καταγωγή και πρόκειται για ζύμη με γέμιση , γνωστή επίσης ως «impanada» στην Ιταλία. Το όνομα προέρχεται από το ρήμα empanar, που σημαίνει να τυλίγω ή διπλώνω σε ψωμί (εξ ου και «πανάρω» σε γαλέτα). Στην Ισπανία, οι empanadas είναι συνήθως μεγάλες και έχουν κυκλικό σχήμα. Κόβονται σε μικρότερες μερίδες για να σερβιριστούν, ενώ στην Πορτογαλία και τη Νότια Αμερική είναι συνήθως μικρές και ημικυκλικές (αυτό το είδος είναι κοινώς γνωστό σαν empanadilla στην Ισπανία).
Η γέμιση στην Ισπανία και την Πορτογαλία μπορεί να είναι ψάρι ή κρέας χοιρινό. Συνοδεύονται δε από ντομάτα, σκόρδο και σάλτσα κρεμμυδιού. Λόγω του μεγάλου αριθμού των μεταναστών από την Ισπανία στη Λατινική Αμερική, η «Gallega empanada» είναι πολύ δημοφιλής στην περιοχή αυτή.
Στην Αργεντινή σερβίρονται σαν ορεκτικό, ή κυρίως πιάτο σε γιορτές (festivals). Υπάρχουν μαγαζιά (κάτι σαν τα δικά μας σουβλατζίδικα) που ειδικεύονται σε φρέσκες empanadas, με πολλές γεύσεις και διαφορετική γέμιση.
Η ζύμη είναι συνήθως από αλεύρι και βούτυρο με γέμιση που διαφέρει από επαρχία σε επαρχία: σε ορισμένες μπορεί να είναι κυρίως κοτόπουλο σε άλλες το μοσχαρίσιο κρέας (κομμένο σε κύβους ή σε κιμά, ανάλογα με την περιοχή), ίσως και καρυκευμένο με κύμινο και πάπρικα , ενώ σε άλλες περιλαμβάνουν κρεμμύδι , βρασμένο αυγό , ελιές , ή σταφίδες . Οι empanadas μπορεί να είναι ψητές (πιο συχνά σε εστιατόρια και πόλεις) ή τηγανητές (πιο συχνά σε αγροτικές περιοχές και στα πανηγύρια ). Μπορούν επίσης να περιέχουν ζαμπόν , ψάρια , humita ( γλυκό καλαμπόκι μεάσπρη σάλτσα ) ή σπανάκι .

Η παραδοσιακή Αργεντίνικη εκδοχή (ελαφρά τροποποιημένη) έχει ως εξής :